Morc 87
Het Gentse Morc Tapes blijft excentrieke en in zeer beperkte oplage verschijnende geluidsopnamen uitbrengen. Op cd, maar geheel volgens de retrohype ook op vinyl, al is dat bij Morc meer een standaard dan een meebewegen op die hype. Morc zal ook commercieel nooit een grote speler op de markt worden. Het geloof in intrinsiek gemaakte muziek, de drive en passie van de artiesten en de experimentele drang zijn de voorwaarden waaronder Morc muziek uitbrengt. En dan nog gaat ze onconventioneel te werk. Zoals deze split ep van Pefkin en Roxane Métayer. ‘Gewoon’ twee verschillende uitvoerders op een geluidsdrager!
Pefkin is het alter ego van een uit het Schotse Ayshire afkomstige muzikante. Zij maakt experimentele dronefolk. Dat komt neer op langgerekte drones, gecreëerd met behulp van strijkinstrumenten en elektronica, waaronder veel effectapparatuur. De composities zijn minimalistisch met voorbijschuivende donkere klankpatronen, waarbinnen toch een hoop gebeurt. Het geheel wordt verluchtigd met woordloze zang.
Roxane Métayer is een Française die tegenwoordig in Brussel woont. Naast muzikante is zij ook (beeldend) kunstenaar en maakt visuele concepten. Haar muziek valt ook onder de dronefolk, waarbij haar viool alle klanken creëert. Naast lange dronetonen valt ook een eenvoudige melodie te ontwaren en vult ze het geheel aan met geplukte akkoorden. Mage mesange en Soma elaphros zijn wel erg experimenteel met gepluk van losse snaren, zelfs de brug op kopeinde van de snaren, flageoletten, ‘zwevende’ tonen en percussie en een als mondharp vervormde dronetoon. Het lijkt wel of er verschillende opnamefragmenten aan elkaar geplakt zijn.
Pefkin is de meer melodische, Métayer de meer experimentele van de twee. Niet voor ieder weggelegd, maar zeker interessant voor wie van meer dan een simpel deuntje houdt.
