Troubadour – De Waag in Haarlem als muziekpodium
(Uitgeverij Loutje, NUR 521,
ISBN/EAN 978-94-91936-36-4)
De Waag in Haarlem is van groot belang geweest als podium voor folkmuziek in Nederland. In 1962 begint Cobi Schreijer met het organiseren van folkoptredens, om het volkslied levend te houden. Er is een Frans Hals tentoonstelling die geruime tijd te bezoeken is, en daarom heen wordt een programma georganiseerd. Cobi Schreijer zoekt al een tijdlang naar een geschikte locatie voor een kroeg in 17e eeuwse stijl. Samen met poppenspelers Rien en Maaike Baartmans (later bekend geworden met Rikkie en Slingertje) gaat ze aan de slag om de boel in stijl in te richten en een programma samen te stellen.
In het najaar van 1962 wordt de tentoonstelling afgesloten en de balans opgemaakt. Waardering te over, maar financieel gezien niet echt een succes. De poppenspelers besluiten hun heil elders te zoeken. Cobi wil door. Ze is vastbesloten er een succes van te maken. En dat is het zeker geworden. De Waag werd bekend als internationaal folkpodium, en bood in de twee periodes dat Schreijer er de scepter zwaaide een podium aan buitenlandse grootheden als Pete Seeger, Simon & Garfunkel, Dorris Henderson, Alex Campbell en Joan Baez. En het was een springplank voor Nederlandse artiesten zoals Boudewijn de Groot, Elly & Rikkert, Astrid Nijgh, Herman Erbé en Joost Nuissl.
In 1968 is Cobi Schreijer er wel klaar mee: haar inkomen moet ze vooral halen uit het doen van optredens buiten de Waag, ze wil meer artistieke vrijheid en een minder strak kader. Jan Schot wordt voorjaar 1969 de uitbater. Hij houdt het een kleine twee jaar vol. Daarna neemt een groepje oud-bezoekers uit de tijd van Cobi de taak op zich om De Waag draaiende te houden met de Vereniging tot Behoud Intertroubadourclub De Waag. Langzaamaan vallen er steeds meer oud-bezoekers af, en dreigt in 1974 een impasse. Hoe moet dat verder? Iemand heeft een briljant idee: Cobi Schreijer!
Dat gaat echter niet van een leien dakje. De gemeente wil Cobi te weinig financiële steun bieden, en ze besluit af te zien van een tweede Waag-periode. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, en ze besluit zo veel mogelijk artiesten die ze op het oog heeft persoonlijk aan te schrijven om zich van steun te verzekeren. In september 1975 is het zo ver: Cobi Schreijer is terug in De Waag. Jules de Corte, Jaap van de Merwe, Ronnie Potsdammer en Peter Blanker komen spelen, zoals ze dat tien jaar eerder ook al deden. Het zorgt er niet voor dat er een blijvende toestroom is naar de optredens in De Waag. Bovendien is Cobi door Robert Long gevraagd om samen met hem een theaterprogramma te doen. Het verlegt de focus van Schreijer. Ze hoeft niet per se meer en legt een aantal stevige eisen neer, waar niet aan wordt voldaan. Het betekent het einde van haar tweede periode als uitbater van De Waag.
Vier jaar lang zal De waag de deuren gesloten houden. Dan wordt het weer geopend: als restaurant. Pas in 2001 werd De Waag weer een muziekpodium, met name voor singer-songwriters. En dat podium is het nog steeds.
Peter Bruyn heeft veel onderzoek gedaan naar de geschiedenis van De Waag en veel mensen gesproken. De korte geschiedenis zoals hierboven geschreven werden verlevendigd met details, anekdotes, weetjes, verrassende wendingen en boeiende verwikkelingen. Echt een lust om te lezen als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van de folk in Nederland.
