Peter Knight’s Gigspanner Big Band – Live

Live
(Gigspanner GSCD005)

Fiddler Peter Knight nam een paar jaar geleden een heel wijs besluit, namelijk om na vele jaren trouwe dienst het steeds meer induttende Steeleye Span te verlaten en een eigen formatie op te richten. De debuutschijf van Knight met Gigspanner was een juweeltje met een knipoog naar de klassieke muziek. Gigspanner is een trio met naast Knight Roger Flack op gitaar en Sacha Torchet op percussie.
Voor deze liveopnamen werd het trio aangevuld met het duo Edgelarks (Phillip Henry en Hannah Martin). Zo verrekte knap zijn de improvisaties, de opbouw van de nummers, de dynamiek en de vrijheid die men elkaar gunt in de uitvoering. Openingstrack the Butterfly is een grandioos werkstuk van ruim acht en een halve minuut. Het begint met mysterieuze klanken op viool, waarna Flack er enige lijn inbrengt met brede open akkoorden. Percussie valt in en de overbekende melodie krijgt contouren. Henry soleert er lekker op los op de slide, waarna viool het improviserend weer overneemt. Dit is muziek die in hoofdletter geschreven mag worden.
Hard times of old England – ooit op het repertoire van Span – krijgt een geheel opgekuist arrangement met Knight die met een ietwat hese stem de leadvocals voor zijn rekening neemt. Opnieuw die knappe spanning en dynamiek. In drie nummers zijn de leadvocalen voor rekening van Hannah Martin: het immer opzwepende Silbury Hill en de schitterende, haast mystieke vertolking van Banks of the Nile. Ik krijg spontaan kippenvel. Last broadcast (van Mynd) is een indringend verhaal over Midden Oosten correspondente Marie Colvin. Death and the lady, een grandeur uit de Britse folk, krijgt wederom zo’n intrigerende opbouw. De uitvoering kan doorgaan als de soundtrack voor een ijzingwekkend spannende film, waarin haast meditatieve stilte afwisselt met hardcore-achtige klanken.
Sharp goes walkabout is een muzikale weergave van een imaginaire zoektocht van Cecil Sharp in de Outback, een vrolijk veelzijdig stukje vioolmuziek. The boy who wouldn’t hoe corn is een favoriet uit het live repertoire van Henry & Martin en ook hier gaat het publiek uit z’n dak. Afsluiter King of the fairies is weer een bekende, maar opnieuw in een verrassende verpakking met zelfs wat gipsy invloeden. Live is zonder enige twijfel een van de allerbeste albums van het afgelopen jaar.

Scroll naar boven