 |
It’s another world
(Norcd 2016 /Pias)
Eigenzinnig. Die omschrijving pas bij het Noorse duo Picidae, bestaande uit Sigrun Tata Overland en Eirik Dorsdal. De eerste zorgt voor alle composities, zingt en bespeelt snaarinstrumenten. Naast de alledaagse gitaar ook de weer niet gebruikelijke lier, autoharp en anderen. Dorsdal vult aan met trompet, elektronica, kalimba en achtergrondzang.
De op zich al unieke combinatie resulteert niet per definitie in wereldvreemde muziek. Die is namelijk vrij toegankelijk. In feite zijn het allen brave popfolkliedjes, vooral tekstueel – er wordt gezongen in het Engels – weinig opzienbarends. Toch weet Picidae te boeien. Laten de composities dan weinig spraakmakend zijn, de arrangementen daarentegen zijn inventief. Hoe Dorsdal zijn instrumenten inzet getuigd van visie. Hij vult aan, overheerst niet, gebruikt de instrumenten en elektronica als sfeervullers. Juist dat zorgt voor het nodige extra. Compositorisch hikt het duo aan tegen de neofolk met vleugjes jazz en folk.
Zoete vocalen, vaak wat sentimenteel met een haast valse snik of omfloerste devotie. Toch overtuigd Overland. En dat ze werkelijk kan zingen en uitdrukking kan geven aan een lied bewijst ze in het mooie Laponiae insulae. Voor de zoekers: soms heeft het wat weg van Joanna Newsom, maar hier en daar ook wel wat van Mary Waterson (zoals Freia) en zelfs Annemarieke Coenders (in Love changes colors). Het extravagante van de eerste mist ze, de diepgang van de tweede. Maar Picidae is een mooie aanwinst.
