The Irish revolution
(ARC music)
Pól Brennan komt uit Donegal en is bekend als lid van de Ierse groep Clannad. Hij is, naast fluitist, ook componist. Voor Clannad schreef hij ook mee aan de hit Theme from Harry’s game. Hij componeert veelal soundtrack-muziek voor films en de meest recente filmscore-cd heet The Irish revolution en is filmmuziek voor onder een documentaire, uitgezonden in 2019 op de Ierse RTÉ. Dit stuk geschiedenis van de Ieren is een groot drama, zoals later de huidige oorlog in de buurt als een groot drama zal worden herinnerd.
De muziek die hier op cd verschijnt is typische filmmuziek, die vagelijk een wat Ierse uitstraling heeft. Het is mooi, dramatisch, donker soms als een klassiek symfonisch gedicht, maar de meeste ‘Ierse’ melodieën herken ik niet als zodanig. Voor de geïnteresseerde Ier zal het toch om de beelden en het verhaal gaan en voor de gemiddelde luistervink is het ‘Ierse‘ vooral het gebruik van harp, whistle en viool, bespeeld door wél prima gekende folkmuzikanten.
Pas op track 7 krijg ik een Iers gevoel binnen bij de melodie. Daarna is de muziek weer voornamelijk langzaam, dreigend, met een dramatisch geluid zonder sturende melodielijnen. War grinds on klinkt hier en daar zelfs als de bekende Autobahn van de groep Kraftwerk. MacSwiney heeft een zweem van een Ierse melodie, maar het volgende langste stuk is, na een Ierse openingsaanzet, weer het donkere dreigende klanken tapijt. Wél mooi voor een concertgebouw.
Het 16e stuk alweer, met de titel Time to call a halt, opent met een hoopvolle Ierse melodie tot de helft, maar verzand daarna weer in het klankbeeld waar ook Kraftwerk weer even doorheen marcheert. Was de muziek zoiets als wat Clannad doet (of deed), dan kan ik bij de muziek een beter Iers gevoel krijgen. Of al speelden uilleann pipes en bodhran ook nog een rolletje, dat werd het allemaal wat Ierser.
Ooit kocht ik de filmmuziek van Paris, Texas, The Border en The Long Riders, allemaal door Ry Cooder gemaakt en stuk voor stuk fantastische filmmuziek met meer traditioneel gevoel. De melodieën en songs op de twee eerst genoemden waren duidelijk tex-mex geluiden en The long Riders is pure authentieke old-time trad. Hier zit te weinig ‘Ierland’ in de muziek naar mijn smaak. De hoes is ook prima voor het revolutionaire gevoel, maar dan geschikt voor welke revolutie dan ook.
Kortom: een mooi klanktapijt door uitstekende en gekende folkmuzikanten, die hier weinig folkmuziek produceren in een orkestraal geluid.
