 |
Argento
(Visage Music VM 3020 /Xango)
In feite is een recensie van een nieuwe cd van Riccardo Tesi schrijven een zinloze bezigheid. De conclusie is namelijk altijd gelijk: wederom een prima album, top composities, voortreffelijk uitgevoerd. Argento is geen uitzondering.
Banditialiana is een sterk collectief met de nasale, sterke zang van Maurizio Geri, diens dienstige gitaarspel, de zingende en swingende trekzak van Tesi in dialoog met het andere rietinstrument, de saxofoon van Claudio Carboni en dat alles strak en speels bij elkaar gehouden door het onnavolgbare percussiewerk van Gigi Biolcati. De ingrediënten zijn al jaren bekend, maar vervelen nooit. Per album zijn er slecht lichte accentverschuivingen. Als je er dan een moet noemen op dit album, dan is dat de inzet van de Ggitarra, een mini bas door Biolcati.
Het album opent met een stereotype lied van Jean Marie Carlotti, die zelf een rol speelt in de tegenzang. Ciociaria daarna is een typische instrumental van Tesi: vrolijk, huppelende cadans en doorweven met breaks. Napoli is weliswaar een gedeelde compositie van Geri, Tesi en Biolcati, maar past als gegoten bij de zanger-gitarist met het enigszins slepende tempo.
Dat Tesi c.s. ook ruimte laten voor verstilde momenten bewijst het zeer fraaie Bradipo re, een breekbare instrumental waarin de soprano sax en de trekzak elkaar fraai afwisselen in de leidende melodie, overgenomen door subtiele klanken uit de vibrafoon van gastmuzikant Ettore Bonafé.
Naast de hoofdzakelijk eigen composities is er een tweede geleend lied. Gianmaria Testa’s Polvere di gesso is een duister lied dat knap vertolkt wordt door Geri met verrassende solobijdragen van eveneens gast Paolo Fresu op tromba (een plastic trombone!). Misschien wel hoogtepunt is het mooi melancholische Donna tita met opnieuw Bonafé.
Donna Guerriera is het enige traditionele lied. De zang wordt verzorgt door onder meer Lucilla Galeazzi en Elena Ledda in een lekker swingende melodie.
Nog een verrassende gast is Kepa Junkera die in Nordest txalaparta, panderetta en latta speelt. Je zou haast zweren dat hij de trikitixa ook ter hand neemt…
En Argento? Wederom een prima album, top composities, voortreffelijk uitgevoerd.
