Spenwood books ISBN 978 1 9168896 7 5
Er zijn vele boeken vol geschreven over Fairport Convention, een van de meest invloedrijke folkgroepen in de afgelopen decennia. Voeg daarbij de in biografieën of andere lezerswaardige vormen beschreven carrières van de individuele muzikanten als Ashley Hutchings, Sandy Denny, Richard Thompson en Iain Matthews. Die verhalen worden opgetekend na raadpleging van de benodigde ‘literatuur’ zoals artikelen, interviews, aankondigingen in kranten, muziekbladen en het hoor en wederhoor van betrokkenen. Niet in de laatste plaats de hoofdperso(o)n)en) zelf, maar ook de schil rondom: managers, studiotechnici, medemuzikanten, naaste familie of ‘close friends’. Je kan je afvragen hoe betrouwbaar of hoe relevant die herinneringen zijn. Wie goed – en vooral veel – leest, komt nogal eens tegenstrijdigheden tegen, of verschillende interpretaties van een voorval.
Auteur Richard Houghton heeft een indrukwekkend rijtje muziekboeken op zijn naam staan (onder andere over The Who, Beatles, Pink Floyd, Jimi Hendrix). In het kader van het 55-jarig jubileum van Fairport Convention koos hij voor een heel andere opzet. Niet het zoveelste ‘deskundigen’ verslag, maar ervaringen, herinneringen, belevenissen, beschouwingen etcetera van wat je kan noemen ‘de buitenschil’. Hij verzocht fans om hun persoonlijke verhaal over de FC toe te vertrouwen aan papier: de eerste kennismaking, het meest indrukwekkende concert, het meest gewilde album of het indrukwekkendste lied, vreemde anekdotes en belevenissen. Kortom: zo’n 300 persoonlijke verhalen die de binding met de groep illustreren. Het geeft een fraai inzicht van een totaal andere kant: hoe beleeft de fan de geschiedenis?
Toch ontkomt Houghton niet aan het raadplegen van enkele insiders. Het voorwoord is van Simon Nicol, het nawoord van Dave Pegg. Doorheen het boek vind je bevindingen van onder meer Joe Boyd, Kingsley Abbott, Nigel Schofield, maar ook collega’s als Ian Anderson, Peter Holsapple, Ralph Mctell, of journalisten als fRoots Simon Jones. Maar de meeste verhalen komen van niet insiders. Hun geografische herkomst is divers. Uiteraard veel Brits, maar ook Italiaans, Zweeds, Fins en een paar uit Nederland. Sommige auteurs leveren meerdere bijdragen, in lengte variërend van enkele bladzijden tot pakweg vier regels. Het 384 pagina’s tellende boek is rijk geïllustreerd met foto’s van de auteurs, al dan niet met Fairport muzikanten, wat vergeelde toegangsbewijzen of posters.
De verhalen zijn min of meer chronologisch gerangschikt naar jaartal van de gebeurtenis of ervaring. Zo ontstaat een ‘people’s history telling’ van de 55 jaar ontwikkeling van een aanvankelijk Amerikaanse westcoast muziek spelende 6 persoonsformatie tot de hedendaagse 5-mans groep die nog steeds aan de weg timmert. Dankzij de in meerderheid korte fragmenten, de soms hilarische, opmerkelijke, vrolijke, specifieke, af en toe gedetailleerde maar toch ook een enkele kritische beschouwing is Gonna see all my friends een vlot leesbaar boek met een verrassende en opmerkelijke invalshoek.
