Front parlour ballads
(Cooking Vinyl COOKCD325/Bertus)
Richard Thompsons nieuwe cd Front parlour ballads is uniek binnen zijn oeuvre aan studioplaten, omdat hij een (vrijwel) geheel akoestische uitvoering combineert met uitsluitend zelfgeschreven materiaal. Verder valt op dat hij de plaat, op een paar bijdragen van een percussioniste na, solo heeft opgenomen in zijn eigen studio aan huis. De kraakhelder geproduceerde plaat doet sober, bijna kaal aan. Het lijkt of het gaat om demo-opnamen, of een intens, kleinschalig concert. Muzikaal-technisch zit het uitstekend in elkaar. Thompson gaat meesterlijk met zijn akoestische gitaar om, overigens zonder echt memorabele uitschieters, en zingt en speelt vol overgave. De ingetogen, broeierig aandoende liedjes bevatten teksten op volle scherpte, afwisselend melancholisch, cynisch, geestig, duister en romantisch van toon. Met gevarieerde thema’s als de vreugde en pijn van het vrijgezellenbestaan in A solitary life, overdenkingen van een terrorist in Miss Patsy, en het tekortschieten in een relatie in Precious one. Een probleem van deze plaat zit in de composities. Deze zijn niet erg vloeiend of pakkend, en dienen vooral als noodzakelijk voertuig voor de emotionele expressie. De combinatie van tekst en melodie doet in sommige songs wat geforceerd aan. Daarbij zal niet iedereen de declamerende, doordringende, diep uit de keel komende manier van zingen kunnen waarderen. Dit alles bemoeilijkt de beluisterbaarheid. Aan de andere kant kunnen My soul, my soul en de opener Let it blow tot de betere nummers van Thompsons rijke historie worden gerekend. Front parlour ballads is bovendien een eerlijk klinkende en ook gedurfde plaat omdat hij weigert succesvolle eerdere wegen te bewandelen. Kwalitatief gezien is het al met al een middenmoter in Thompsons rijke oeuvre.
