Parcours Gainsbourg
(EPO ISBN 9789462671065)
Rudolf Hecke mag zeker een autoriteit genoemd worden als het over Serge Gainsbourg gaat. In 2013 besprak ik hier de biografie die Hecke over die wel erg bijzondere chansonnier schreef. Sindsdien gaf hij tientallen door zang geïllustreerde lezingen over Gainsbourg, die bijzonder in de smaak vielen.
En nu is er zijn tweede boek over Gainsbourg: Parcours Gainsbourg. Na het verschijnen van de biografie ontving Hecke heel wat reacties van mensen die op een of andere manier Gainsbourg ontmoet hadden. Dat bevatte zoveel nieuwe feiten, dat Hecke er stof in zag voor een tweede boek. Hij ontmoette familieleden van Serge, journalisten, televisie- en radioproducers, restauranthouders en zangers, noem maar op. Zij deelden hun ervaringen met de man. Je kan het je niet voorstellen hoe gek Gainsbourg geleefd heeft.
Natuurlijk wordt ook in het boek zijn levenswandel gevolgd van geboorte tot na de dood. Maar een biografie is het niet geworden. Je kan het boek eerder zien als een toeristische gids over alle plaatsen waar Gainsbourg langs is geweest. Enkel een plannetje met het parcours ontbreekt om het echt een gids te noemen. Maar als lezer kan je zelf een aantal wandelingen door Parijs (en door andere steden) plannen langs deze plekken, gaande van zijn ‘heilige’ woonplaats in de Rue de Verneuil 5 bis tot de chiqueste hotels, nachtclubs of restaurants. Af en toe zal je daarbij ook een politiecommissariaat moeten aandoen.
Wat het boek ook interessant maakt zijn de vele luistersuggesties die Gainsbourg-kenner Hecke aangeeft. Na het stukje over zijn ontmoeting en huwelijk met de wondermooie Elisabeth Levitzky raad Hecke het beluisteren aan van L’hippopodame. Het hilarisch nummer verklaart waarom hij van de te dik geworden Levitzky is gescheiden. Wil je alle aanbevelingen tot luisteren volgen, dan kan je best wel ook de ‘Intégrale Gainsbourg’ box aanschaffen.
Het boek heeft bijzondere aandacht voor de passages van Gainsbourg in Nederland en België. Onder meer Liesbeth List en Sylvia Kristel komen hierbij ter sprake. Bij mijn bespreking van de biografie betreurde ik dat het boek nogal wat slordigheden bevat. Ook in dit boek stoorden fouten (foutjes) soms mijn lectuur. De Eiffeltoren, bijvoorbeeld, verhuisde in een pennetrek van het zevende naar het vierde arrondissement. En Kohl was bij mijn weten nooit president. Bérégovoy was in 1990 ook nog geen premier, laat staan oud-eerste minister.
Er is ook een leuke fout binnengeslopen. In het lied van Léo Ferré over zijn chimpansee Pépée vergeleek hij de oren van Pépée met die van Gainsbourg. Als knipoog naar deze vergelijking maakte Gainsbourg, vier jaar later, een platenhoes voor Vu de l’extérieur met rond zijn foto, allemaal foto’s van apenkoppen, zowel op de voor- als op de achterzijde van de hoes. Allemaal chimpansees, schrijft Hecke. Ik zie er vooral andere apensoorten op. De enige foto’s waarvan de oren aan een chimpansee doen denken zijn die van Gainsbourg zelf.
Maar laat u door deze opmerkingen niet afschrikken, beste lezer. Hecke heeft een bijzonder leuk boek toegevoegd aan de al uitgebreide Gainsbourg-bibliografie. Ik heb het niet in één ruk uitgelezen. Dat zou teveel van het goede ineens zijn geweest. Ik heb het boek, hoofdstuk na hoofdstuk, gesavoureerd. Doe jij maar evenzo. Spijt zal je er niet van hebben.