Love forgiven
(Peacock Angell Records 01 / Proper Distr)
Ruth Angell komt uit het Engelse Derbyshire, zingt en speelt viool, piano en elektrische gitaar. Ze vormt regelmatig een duo met de Noord-Ier Sid Peacock, die ook zingt en akoestische gitaar speelt. Het duo bewerkte een paar traditionals en vulde deze cd verder met eigen werk. Dat laatste vormt wat mij betreft ook het betere deel van het gebodene. Het album opent met de honderdduizendste versie van She moved through the fair, wat ondanks een aardig eigentijds arrangement toch een erg overbodige indruk maakt. Daarna wordt de klassieker Carrickfergus in een soort bossa-nova jasje gehesen, wat een nerveuzig en net niet lekker passend geheel oplevert. En zo gaat het verder. Een wat bleke versie van Tiny sparrow ook wel bekend als Come on you fair and tender maidens wordt gevolgd door een aardig eigen werk van Peacock, Vagebond’s lullaby, dat een JJ Cale-achtige feel meekrijgt. Op andere stukken klinkt de nylonsnarige akoestische gitaar van Peacock weer meer richting Mark Knopfler. Het titelstuk is gebaseerd op een gedicht van Allen Ginsberg, nav een persoonlijke ontmoeting in de 90er jaren met de befaamde beatpoet. Angell en Peacock zijn zeker verdienstelijke muzikanten en geen onaardige vocalisten, maar lijken het juiste format nog niet helemaal gevonden te hebben. Ondanks dat ze regelmatig samenspelen en enkele nummers al lange tijd op de plank hadden liggen blijft het wat onsamenhangend hapsnapwerk. Er wordt wat gesleuteld aan het klassieke folkidioom, maar een duidelijk concept ontbreekt nog. Ook slordig overigens dat de naam van Allen Ginsberg op de cd en in de perspublicaties steeds anders wordt geschreven. (Allen, Alan, Allan). Maar dit terzijde.