Ryan Adams – Cold Roses

Door Eelco Schilder

Cold Roses
(Lost Highway 602498818275)

Nadat Adams in 2003 maar liefst drie cd’s uitbracht, nam niemand het hem kwalijk dat hij even een jaartje oversloeg. Maar wie denkt dat hij stil heeft gezeten komt bedrogen uit. Er komen dit jaar wederom drie cd’s uit, en de eerste daarvan is Cold Roses, een dubbel-cd met negentien songs. In sommige recensies uit men de klacht dat Adams niet kan kiezen en dan blijkbaar maar alles uitbrengt. Persoonlijk denk ik dat deze mensen de plank misslaan.

Niet alleen muzikaal treedt hij op Cold Roses in de voetsporen van Neil Young. Ook het hoge kameleon-gehalte van het werk en de hoge productiviteit ligt in die lijn. Maar het gaat zelden ten koste van de kwaliteit, elke cd heeft een eigen sound. Na het uitstapje naar gitaar/indierock op Rock&Roll is hij weer terug bij de countryrock van zijn vorige groep Whiskeytown. Maar het klinkt allemaal rijper, de songs doorleefder. Met name de eerste cd klinkt ingetogen. Adams en pedalsteelgitariste Cindy Cashdollar lijken erom te strijden wie het huilerigst klinkt. Het doet me allemaal erg denken aan Neil Young in de dagen van After the Goldrush en Tonight’s the night.

Ryan Adams is vooral zichzelf en heeft zichzelf naar mijn smaak wederom overtroffen.

Scroll naar boven