Salt House & Jenny Sturgeon, Alice Allen, Grant Anderson

Riverwoods is geen soundtrack. Riverwoods is geen protestalbum. Riverwoods is wel het vijfde album in het tienjarig bestaan van het Schotse trio Salt House. Jenny Sturgeon (gitaar, piano, harmonium, synths, zang), Ewan MacPherson (gitaar, mandoline, percussie, bas, synths, zang) en Lauren MacColl (viool, viola, synths, zang) brengen intrinsieke muziek, soms direct recht toe recht aan, maar meestal met wijdse, breed uitgesponnen klanken. Transparant, met een vleugje mystiek.

Riverwoods is wel het muzikale antwoord op de documentaire met dezelfde naam over de trektocht van de Schotse zalm. Ook dit dier wordt bedreigd door een aantal omstandigheden, waaronder milieuvervuiling en klimaatverandering. Peter Cairns maakte de documentaire, die zeker afgestudeerd zeevogel bioloog Jenny Sturgeon zal aanspreken.  Acht tracks slechts op dit album, maar de geringe speeltijd drukt nergens het luistergenot. In tegenstelling tot de overige Salt House albums herbergt Riverwoods meer instrumentalen dan liederen. De leadzang wordt afgewisseld en of het nu de omfloerste stem van Sturgeon, de fluwelen stem van MacColl of de warme variant van MacPherson is, het klinkt allemaal even imponerend en dat geldt zeker voor de samenzang.

De muzikale verpakking is uiterst fraai gemixt. Nergens dringt een instrument zich op. De viool is wel meer herkenbaar als lead, maar die vaart wel bij de perfecte, soms zeer subtiele klanken uit de gitaren, mandoline of de toetsen. Alsof je een schitterende zonsondergang in een wonderschoon natuurgebied ondergaat…

Wederom een mini album, een natuurthema en een trio: Jenny Sturgeon wordt ditmaal bijgestaan door Alice Allen (cello, toetsen, percussie, zang) en Grant Anderson (bass, toetsen, gitaar, synths, kalimba, zang). In pakweg 20 minuten passeren zes ingetogen, melancholische songs met leadzang van Sturgeon. Haar warme stem doet me denken aan een andere grootheid uit de Schotse folk: Karine Polwart.

Het album werd opgenomen op de Shetland eilanden en doorlopend – maar niet storend – loopt een veldopname mee. In vergelijking met Salt House kent de muziek van dit trio wat meer diepte, met name door de celloklanken. Maar overduidelijk is de Sturgeon invloed: melancholische songs, subtiel gearrangeerd met fraaie instrumentencombinaties, openheid en thema’s geïnspireerd door de natuur.

Van gezapigheid, sloomheid of iets dergelijks is volstrekt geen sprake. Luister bijvoorbeeld naar Frost and snow en ontdek hoe je in een ballad met een sterk repeterend ritme en toevoeging van subtiele klanken uit diverse instrumenten spanning inbrengt en kunt vasthouden.