Binga
(GlitterbeatCBCD110; Xango Music Distribution)
Samba Toure is een van mijn favoriete Malinese zanger-gitaristen. Ook met Binga stelt hij niet teleur. Swingende, lome Maliblues gebracht met een groot hart. Want in alle songs klinkt toch de bezorgdheid over en met zijn land en de bevolking door. Niet alleen op politiek vlak, maar ook bedreigingen als Covid 19 die het West-Afrikaanse land (ook) in de greep houdt, de ook daar schrijnende tegenstelling tussen rijk en arm, de teloorgaande tradities etcetera.
Deels uit hij dit alles door oude songs te bewerken, zoals opener Tamala en afsluiter Terey Kongo, twee stokoude liederen uit het Songhai repertoire. In diens eigen Atahar maakt hij zich bezorgd over het onderwijs in Mali. ‘A cry of anger’ meldt hij in zijn toelichting. En dat is goed te horen in de uitvoering. Niet zingend, maar haast gebeten declamerend neemt hij stelling.
Het staat in schril contrast met Sambalama, dat een hoopvolle, positieve boodschap uit. Je hoort het gelijk in de muzikale structuur terug: opgewekt, up tempo en losjes uitgevoerd. Hier is een hoofdrol weggelegd voor ngonispeler Djime Sissoko. Verder wordt de zanger-gitarist vergezeld door kalabas-percussionist Souleymane Kane en door gastspeler Phillippe Sanmiguel (percussie).
In Instrumental krijgt hij hulp van Richard Shanks (mondharmonica). Fondo is een waarschuwing tegen het wegtrekken van jongeren uit de lokale dorpen naar de grote steden, iets wat Toure zelf ook overkwam. Sambamila is een weemoedige meditatieve terugblik op juist die jeugd waarin verbondenheid met de natuur centraal stond.
Als zanger is Toure niet groots, maar zijn vertolkingen zijn gepassioneerd en overtuigen daardoor. Over zijn gitaarspel zijn nog nooit klachten geweest. Ook niet na Binga.
