Sara Salvérius – Equinox

Equinox
(eigen beheer, www.salverius.be)

Accordeoniste Sara Salvérius is vooral bekend van haar bijdrage aan het trio Chansons Tryptique, met cellist Lode Vercampt en violist Wouter Vandenabeele, naast samenwerkingen met diverse andere muzikanten. Sinds 2017 is ze vooral ook repertoire aan het uitbouwen met eigen composities, vaak solo vertolkt.
Zo debuteerde ze een jaar later met “Trapped in Sight”, een muzikale autobiografie als het ware, waarin ze haar persoonlijke emoties doorwerkte in een periode waarin ze radeloos de zelfdoding van haar zus zag aankomen. Nu is er Equinox, opnieuw solo en eigenlijk een vervolg op haar eersteling, waarin ze instrumentaal vertolkt hoe verlies en gemis een plaats verwierven naast de momenten van geluk.
De titel verwijst dan ook niet toevallig naar die twee momenten in het jaar waarop de dag en de nacht net even lang duren. We zijn spontaan geneigd te wachten tot de duisternis valt en het sterrenfirnament zijn geheimen prijsgeeft, met het minimalistische Sirius calling, overstappend naar Aurora waar de weemoed naadloos overvloeit in gelouterde blijdschap, die openbreekt in haast sacrale orgeltonen. Want wel vaker tovert ze haar instrument om tot die grote broer. Het blijft een raadsel wat Iwein Jacobs uit zijn hoed tovert wanneer hij haar instrument ter stemming onderhanden neemt.
En dan is er het titelnummer, waarin onder meer flarden Argentijnse tango zich verweven met haar filmisch voortschrijdende  impressies. Luister naar de hersenspinsels in Brain Fog, onderga Phase 6 (het voelt helemaal niet pijnlijk aan, eerder zacht strelend). En ook met het donker inzettende Sepia komt alles uiteindelijk goed. Voel de woordeloze poëtische kracht van Full nest syndrome, en geniet verder voor we afscheid nemen met Sirius.
Bij momenten lijkt er wel een kwartet aan zet te zijn; niets is minder waar. Dit realiseert ze helemaal alleen, op zichzelf, vanuit zichzelf, in zichzelf…  Haar muziek beroert en ontroert zonder dat  tegenspraak mogelijk is. Woorden schieten tekort en zijn dan ook misschien eerder overbodig. Beter is het om stil te worden en je gevoelens en impressies simpel toe te laten. Sara slaagt er trouwens als geen ander in zelf gevoelens te vertolken, waarvoor anderen veel te veel woorden nodig hebben. Niet verwonderlijk dat Gwen Cresens en Tuur Florizoone in haar een fijne metgezel treffen.

Scroll naar boven