Sarah Jane Summers & Juhani Silvola

sjsummers

Sarah Jane Summers & Juhani Silvola

Sarah Jane Summers is een Schotse violiste, waarmee ik voor het eerste kennismaakte toen ze nog in het trio Fribo al de sterren van de hemel speelde. Naast de ‘traditionele fiddle’ specialiseerde ze zich in de hardangerfele, de Noorse viool met resonantiesnaren. Na haar vertrek uit Fribo maakte ze onder meer opnamen met het fiddle kwartet Rant, bracht een schitterende solo cd uit (Nesta) en registreerde op DVD een meer dan luister- en kijkwaardig product over de Highland strathspey fiddle techniek. Meest recente activiteit is het duo met de Scandinavische gitarist Juhani Silvola.
En wederom levert Summers een klasse album af. Wat maakt haar muziek zo bijzonder? Summers strijkt niet zomaar met de paardenharen over de snaren. Ze beroert ze, boent, wrijft, schraapt, slaat en wat je allemaal niet meer kan doen. Maar telkens is er die volle, emotionele toon. Of het nu een slow air betreft of een felle jig. Krachtig, ook bij ingehouden passages. Rond en romig, compleet, haast volmaakt. Nergens is het overdone, want altijd klinkt die toon natuurlijk.
Zo is de slow air Itzikel (Kevin Burke) een knap hoogtepunt. De ronding van de toon komt hier prima naar voren. De glissandi en notenopvolging creëren een haast oosters sfeertje. Het maakt luisteren naar een volledig instrumentaal album een genot. Vooral als je daarbij de effectief spelende Silvola als ondersteuner hebt. Of het nu volle of gebroken akkoorden betreft. Silvola beheerst de ‘Keltische stijl’ met fraaie harmonischen in open stemmingen, maar laat ook de kenmerkende drijvende Scandinavische stijl horen.
En zo wordt het album een amalgaam van (Schots) Keltische en Scandinavische muziek, ook wel Nordic music genoemd. Daarnaast weten Summers en Silvola hoe een tune te arrangeren. Christmas Carousing/Cha bhi mi m’Iasgair is zo’n voorbeeld. Heel subtiel verwisselen de partners de solorol door knap gevonden dynamische interventies. En heb je net een ontroerende air –het tintelende Portobello smile van Silvola- achter de rug, zit je vervolgens te schudden op je stoel bij Summers’ Ormniston reel/Outlaws don’t dance walzes/Juhanis’s reel.
Geheel instrumentaal dus, maar zeer afwisselend, met één constante: de hoge muzikale kwaliteit.

Scroll naar boven