 |
 |
 |
 |
Zo lijkt de Schotse folkscene op sterven na dood en zie: uit de as herrijst de Phoenix! Onze redactieburelen worden het laatste jaar gevuld met een gestadige stroom nieuwe uitgaven. Onbekende en wellicht independent uitgave op labels als Clachan, Brechin All records , Skye Records zijn aanvullingen van de op dit moment ‘marktleider’ en distributeur Birnam cd. Jonge, veelbelovende musici, solo of in groepsverband. En dan blijkt de scene dus gewoon springlevend…
In deze eerste aflevering bespreken we uitgaven via Birnam. Op The Young trad tour 2018 (TMSA18) vinden opnamen terug van de BBC Radio Scotland Young traditional Musician of the year competitie. Winnares Hannah Rartity (zang), Amy Papiranski (zang), Rory Matheson (piano), Alexander Levack (whistles, doedelzak), David Shedden (doedelzak) en Luc McNally (gitaar, zang) worden gecompleteerd door Charlie Stewart, fiddler en winnaar van de 2017 editie. Iedere solist brengt een track waarin hij zeg maar ‘de lead’ verzorgt, ondersteund door de anderen. Drie tracks bevatten alle muzikanten. Het merendeel van het repertoire bestaat uit bewerkte traditionals en een enkele interpretatie van een bestaande compositie (Finlay Napier, Brian McNeill, Ian Carr). Slechts twee tracks zijn eigen werk. De (instrumentale) medleys swingen, de songs zijn minder overtuigend. Zo heb ik bewogener versies gehoord van het hier vlak uitgevoerde Tae the beggin’. De dames zingen te netjes in plaats van overtuigd. Veel indruk daarentegen maakt pianist Rory Matheson met zijn vloeiende, krachtige en vooral swingende pianospel.
Vocalen in het Gaelic staan centraal op Cladaich Lochlu (Birnam SDM2019) van Steven Mac Iomhair. De liederen zijn merendeels afkomstig uit de streek waar MacIomhair opgroeide, in Naast, aan de Schotse westkust. In samenwerking met pianist Alistair Iain Paterson zorgt hij voor de arrangementen. Onder de begeleiders onder andere bovengenoemde Ali Levack, die voortreffelijke dingen doet op zijn fluiten, en fiddler/contrabassist Charlie Stewart. Aanvullende instrumenten zijn gitaar, accordeon en percussie. De liederen komen gedragen over. Er had wat meer pit in de uitvoeringen mogen zitten. De stem van MacIohaor is onvast en hoorbaar heeft hij regelmatig moeite om de hogere regionen te bereiken. Ik zou zeggen: lager register kiezen, want dit luistert gewoon slordig.
De uit Shetland afkomstige Barry Nisbet heeft een prettige stem én is stemvast. Tien eigen tracks vullen A bright ray of sunshine (RRIG001). Nisbet heeft muzikaal wel wat weg van Luka Bloom. Nisbet speelt ook nog eens voortreffelijk viool. Zijn teksten zijn maatschappelijk betrokken, zoals het drama in Da ballad o da Jessie, een scheepsramp in 1881, waarbij de gehele vloot van Yell verging. De arrangementen zijn subtiel met fraai ingekleurde melodieën. Het tempo van de songs is niet al te snel, maar af en toe gaan Nisbet en zijn begeleiders los op gitaar, bass, drums en keyboards.
Spetteren doet het zeker op The Roke van Ross Miller ((RMM1). Of het nu om een flitsende reel of strathspey gaat of een Ton doubl. Maar zelfs in een air, een eigen compositie of een bewerkte traditional, toont Miller een explosie van energie op zijn highland pipes. Je krijgt niet genoeg van dit instrumentale album, dankzij de afwisseling, de voortreffelijke uitvoering, arrangementen en de vakkundige ondersteuning door (opnieuw) Charlie Stewart (fiddle, bas), Rory Matheson (piano), Craig Irving (gitaar) en Callum Edwards, een zeer begenadigd drummer en percussionist. Levendige muziek, krachtig, vol met accenten en nuances. Weinig woorden aan vuil maken. Een van de beste Schotse cd’s van het lopende jaar.
