Schotse en Noord Engelse folk (deel 2)

Church street shuffle staat voor het duo Neil Cameron Ewart (fiddle) en Ali Uilleam MacQuarrie (gitaar). Het geluid van het beperkte instrumentarium wordt ‘opgeblazen’ middels basspedals, harmonisers en loopsystem. Dat geeft een enorme boost en stuwt het spel op. Energiek is een passende benaming voor wat de twee, soms met ondersteuning van Barry Reid (synths, percussie en productie) en Kier Long (bass, synths op Vodka Teapot, een lekkere spooky melodie) tevoorschijn toveren.

Hoewel volledig instrumentaal weet het duo voldoende variatie aan te brengen, qua tempo en ritme dan. Want met name in het gitaarspel van MacQuarrie is weinig verfijning te vinden. Het lijkt wel een rockgitarist die al bangend op zijn instrument slaat. Jammer, want in de titeltrack laat hij wel degelijk horen ook een fraai stukte fingerpicking in de vingers te hebben. Ook in The cowboy, een set van twee aaneengeplakte traditionals is zijn spel avontuurlijker. Het repertoire is een 50-50 verdeling tussen traditionele melodieën en eigen werk van Ewart.

Pas na de totstandkoming van de opnamen voor zijn nieuwe album ontdekte Colin MacDuff dat al zijn songs op een of andere wijze in verband stonden met ‘scheidingen’. Of zoals hij het zelf poëtisch uitdrukt: ‘het ironische is dat de verbindende factor uiteindelijk ‘scheiden’ in al zijn aspecten bleek te zijn. Een spontaan thema- of conceptalbum dus.

Drie van de 12 songs schreef hij met Maria Quinn, die tevens de arrangementen, piano en gastvocalen op Rachel’s room  voor haar rekening neemt. De overige 9 staan op naam van MacDuff, die zelf zorgt voor gitaarbegeleiding voor zijn stem.

Zijn gitaarspel is verzorgd, zijn stem wat aarzelend en breekbaar. Angus Lyon (accordeon), Jenna Reid (Fiddle) en Hugh Holton (percussie) staan hem af en toe, zeer gedoseerd, instrumentaal bij. Separations is de opvolger van The Past and the Sky uit 2022. Laatbloeier MacDuff – gepensioneerd als verzorger, educatie en onderzoeker – schrijft poëtische songs over menselijke situaties, gelardeerd met een dosis humor en relativering. De liedjes zijn niet al te zwaar, soms wat liefelijk en echte luisterliedjes.

Singer-songwrtiter Norman Paterson komt uit Stornaway. Dat blijkt al uit de titel van zijn cd, maar wie nog niet overtuigd is, luistert maar naar de songs. Die herbergen beschrijvingen van de hoofdstad van de Outer Hebridian eilanden Lewis en Harris. Gekruid met een flinke dot nostalgie, jeugdherinneringen, beschrijvingen van illustere plekjes en plaatsen op het eiland. Kortom, een toeristengids in muzikaal digitaal formaat.

De songs van Paterson zijn simpel, vaak niet meer dan drie majeur akkoordenstructuur en een midtempo ritme. Het gitaarspel is basic en dat geldt ook voor de aanvullingen op accordeon, drums en keyboards door gastmusici. Alleen de toevoeging op elektrisch gitaar (Willie Campbell, Scott MacLeod) geven wat meer body. De zang van de singer-songwriter houdt niet over: wat onzeker en onvast, maar gelukkig wel zuiver. De teksten zijn beschrijvend, niet ontdaan van het opdiepen van herinneringen, maar eveneens simpel en verre van poëtisch. Met niet meer dan middelbare school Engels kan je het prima volgen.

Behalve de muzikale rondreisgids bevat het cd boekje ook een opsomming van plaatsen, gelegenheden en personen die in de songs van Paterson worden genoemd. Stornoway is geen groots album, wel onderhoudend.