22 strings
(Arc Eucd2585)
Vorig jaar werd de cd Clychau dibon van Catrin Finch & Seckou Keita (zie recensie) terecht uitgeroepen tot een van de meest opzienbarende producties van dat jaar. Het zette de tot dan toe relatief onbekende Seckou Keita op de wereldmuziekkaart. En dat terwijl hij al enkele jaren actief is als kora- en percussiespeler. 22 strings is zijn vijfde cd en ditmaal geheel solo. Wat direct opvalt bij het beluisteren is de rust die de muziek uitstraalt. Je verwacht opzwepende ritmen met korte staccato en vingervlugge tonen. Die zijn er wel, maar het lijkt wel of Keita meer harmonieën in zijn spel integreert dan al die anderen. En ook melodisch klinkt het allemaal wat toegankelijker. Neem bijvoorbeeld de track Mikhi Nathan Mu toma (the invisible man), refererend aan de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Soms zou je zweren dat Seckou een of andere Keltische melodieflard in zijn compositie heeft geïntegreerd. Het is wellicht de erfenis van de samenwerking en de toer met Finch. Zo klinkt ook Future strings in E met een beetje fantasie als een O´Carolan in de tropen. De rustpunten op dit album doen de de spanning geen geweld aan. Er blijft voldoende dynamiek en het is hypnotiserend in plaats van slaapverwekkend. Seckou Keita bewijst dat je met ingetogen melodieën, voorzien van vingervlugheid en subtiele spanning een bewogen en meeslepend album kunt creëren. Op een aantal tracks hoor je de aantrekkelijke vocalen van Keita, waarbij hij zijn eigen achtergrondkoortje verzorgt.