53330
SeeD is een Nederlands-Ierse formatie die zich toelegt op paganfolk. Dat genre etaleert zich enerzijds door dromerige feeërieke zwijmelmuziek en anderzijds door ongecompliceerde, pocherige prehistorische stoere mannen en vrouwen klankvoortbrengsels. Die plakkertjes gaan voor SeeD niet op gelukkig. De muziek is goed en kundig gearrangeerd en mag dan qua thematiek mysterieus of mythologisch aandoen, wat de muzikale uitvoering betreft staat SeeD met beide benen in de modder.
De broers Koen en Lars van Egmond staan aan de basis van het ontstaan. Lars met 12-string gitaar, mandoline, didgeridoo, bodhran en duval, die hij allen meer dan behoorlijk beheerst. Opvallender wellicht is de rol van Koen, die voortreffelijk fluit, fujara en whistles speelt. Zuiver, met gevoel, met pit maar niet macho. Het tweetal werd aangevuld met Robin Dekker (cajon, duval) en zangeres Sara Weeda, die ook betrokken is bij het Ierse koor Ananu, maar hier tevens gitaar en bouzouki hanteert. Drie jaar geleden sloot Joe Hennon (Shantalla, Omnia) zich aan, wat een duidelijke impuls teweeg bracht. Alle leden dragen een steentje bij in de achtergrondzang.
Het album opent met een esoterische titeltrack, waarin de didgeridoo voor de dronetoon zorgt, aangevuld met fluiten en later gitaar, klokkenspel etcetera en gedubte stemmen, overgoten door een nagalmsausje dat de mystieke sfeer verhoogt. Het instrumentale Onwards laat horen dat het vijftal zowel ingetogen kan klinken, als uit de band kan springen. Wat vervreemdend klinkt Het vergeten volk in de oren. En dat alleen maar omdat je een Engelstalige of Gaelic tekst verwacht, terwijl het gewoon verstaanbaar Nederlands is.
Je vindt veel instrumentalen op het album. De prettige stem van Weede verdient wat mij betreft wat meer aandacht. Die instrumentalen verraden wel een herkenbare SeeD aanpak: meestal een rustige, melodische start, waarna zowel tempo en dynamiek, met name door krachtiger ritmische inmenging van de percussiesectie, toeneemt. Soms – in de meer esoterische gedeelten – deed het me denken aan good old Chimera, terwijl de dynamische partijen omschreven kunnen worden als een akoestische folk Focus, niet in de laatste plaats door ritme-accenten en uiteraard het gedreven fluitspel van Koen van Egmond.
Het cd boekje is voorzien van schitterende illustraties door Robin Dekker. Alleen daarvoor zou je het album al aanschaffen. Na debuut Portal to Elfland (2015) en opvolger Through the Veil (2017) verdient SeeD met Fae een grotere schare aanhangers.
