 |
Delashena
(Buda Musique 860330)
Soms heb je maar verdomd weinig nodig om schitterende muziek te maken. Shadi Fathi plukt de snaren van de setar of de shourangiz, beiden verwant aan de saz. Van Bejin Chemirani weten we intussen dat hij een meester is op de Arabische percussie-instrumenten. Dat volstaat om heerlijke mystieke nummers voort te brengen gebaseerd op de Perzische traditie, maar vrijwel alle tracks zijn hedendaagse composities. Het merendeel werd aangeleverd door Chemirani, een paar door Fathi, aangevuld met bewerkte eigentijdse werkstukjes van anderen.
De cd opent met een fraai Perzisch gedicht, waar je dan geen hout van verstaat, maar de omfloerste, bijna dromerige stem van Fathi doet wonderen. Fethi beheerst haar instrument, dat een weidse klank kent en daarom vol klinkt. Chemirani stuwt enerzijds met krachtig percussiespel, anderzijds kan hij o zo subtiel net die ene aai of klap op het vel van zijn instrument geven, waardoor het lied diepte en ontlading krijgt.
Mooi voorbeeld is Golnoush, slechts twee en een halve minuut, maar meer zeggend dan menig twintig coupletten tellende ballade. In Pejvak neemt hij alle honneurs waar en tikt, trommelt en slaat hij zich voortreffelijk door een percussieve compositie. Ook Azadi is zo’n solotrack, waarbij filmbeelden vanzelf bij je opkomen. En wie denkt dat Perzische muziek saai, onnavolgbaar en uitheems is, moet maar eens luisteren naar het swingende, haast rockende Shabash.
De cd sluit weer af met een gedicht, haast erotisch vertolkt met alleen een drijvende percussie. Ik heb me geen moment verveeld bij deze Delashena.
