Shantalla – From the East unto the West

From the East unto the West
(Appel Rekords, APR1389)

Twintig jaar (!) na hun debuutalbum vergast een immer vurige Schotse Helen Flaherty (zang, bodhran) ons samen met de Ieren Simon Donnelly (gitaren, bouzouki, zang), Kieran Fahy (viool, altviool), Joe Hennon (gitaren, zang), Michael Horgan (uillean pipes, fluit, whistles) en Gerry Murray (accordeon, whistles, bouzouki, piano) ons op een vierde album. Hoewel ze reeds van eind vorige eeuw in Belgïe wonen, verbraken ze nooit de banden met met hun roots. Shantalla verwijst trouwens naar de ‘oude grond’, het thuisland. Elk van de muzikanten verdiende ondertussen zijn/haar strepen in diverse soloprojecten. Van hen verwachten we dan ook steeds opnieuw sterke arrangementen, puik samenspel en dito zang.
Naast composities van de twee laatst genoemden vonden zowel traditionele als hedendaagse liederen (van Maurice McGrath, Brian McNeill, Michael McGoldrick en Lorcan Fahy) hun weg. Hoewel ze hun thuislanden lang geleden achter zich lieten, bleven ze zich steeds bewust van hun wortels, en bestaat hun missie erin hun Keltische culturen optimaal te promoten. Een nieuw eerbetoon aan de Kelten, die eeuwen terug vanuit het Oosten komend overal hun sporen achterlieten, vooraleer ze in het Westen hun habitat vonden.
Met de vrij ongewone combinatie van uilleann pipes, accordeon, viool, fluiten en whistles binnen hun set scheppen ze een unieke klankkleur om de charmante en krachtige stem van Helen te omspelen, getuige meteen de akoestische power in Captain Ward. Vervolgens loodsen ze zich met veel bravoure door hun interpretatie van de Schotse traditional en evergreen Twa corbies, traag solerend ingezet op accordeon in het gezelschap van ver gekras, en via de drijvende ritmiek van Donnelly en Hennon uitgewerkt in een licht crescendo. Zij zetten ook de toon in het instrumentale Ynís Avalach, een door de fluit en uillean pipes mee ingekleurd Bretoens geïnspireerde potpourri waarin diverse bekende thema’s opduiken.
De potige dansritmes wisselen uiteraard regelmatig af met meer ingetogen ballades (A band of gold, Jamie Raeburn) of instrumentale airkes als Farewell to Charlemagne, met een sterke low whistle solo van Horgan, die dit zelf uitschreef. Een speciale vermelding weerhouden we voor hun briljante interpretatie van Brian McNeill’s The war of the Crofters. Nog meer Schots vuurwerk leveren The Cameronian Highlander set en de maatschappelijke aanklacht in Midlothian mining song natuurlijk. In een afsluitende instrumentale set waaien de winden ons terug vanuit Bretoense einders tegemoet. Hierbij lieten ze zich onder meer inspireren door de Bretoense gitarist Gilles Le Bigot.
De verbindingen met hun moederlanden zijn duidelijk al die jaren heel gaaf gebleven! Eigen aan dit soort muziek is dat er vaak in sets wordt gespeeld, waarbij diverse melodieën (gecomponeerd of traditioneel) zich aan elkaar vast enten. Voor goeie combinaties en interpretaties kunnen zij alvast als voorbeeld dienen.

Scroll naar boven