 |
In Galway (cd + dvd)
(IRL bmcd594)
De Ierse trekzakspecialiste Sharon Shannon loopt al een tijdje mee in de (internationale) folkscene. Sinds we haar eind 80er jaren leerden kennen, in combinatie met The Waterboys, heeft ze zich ontwikkeld tot een van de vaandeldragers van de diatonische twee-rijer. Meestal een Castagnari, in haar geval.
Ze werkte in naam solo, maar had daar uiteraard wel begeleiders bij nodig. Sinds een paar jaar werkt ze samen met Alan Connor, die haar op elektrische piano en gitaar ondersteunt. Shannon zelf haalt er naast de trekzak ook viool en tinwhistle bij. In Galway heet hun (pseudo) live album, bestaande uit een cd en een dvd. Een deel van een kroeg in Salthill, Galway werd als studio gebruikt met familie, vrienden, kennissen en andere genodigden er omheen als publiek, alwaar de dvd opnamen werden gemaakt.
Op de cd staan dezelfde nummers plus twee bonustracks, maar die werden allen in andere studio’s opgenomen. En dan de inhoud. La Shannon is duidelijk in goeden doen, speelt soepel, virtuoos en met hoorbaar plezier. De luchtige, fris en vrolijke, pianobegeleiding zorgt mede voor een opgewekt klinkend geheel. Overduidelijk twee topmuzikanten aan het werk. Maar ze recyclen voornamelijk de overbekende oude deuntjes die Shannon al zo vaak heeft laten horen. Een verkapte en deels gepimpte greatest hits zou je kunnen zeggen. The bungee jumpers, Coridinio, Music for a found harmonium, Blackbird en zo meer. Connor meent ook nog wat vocaal te moeten bijdragen, hoewel dat bepaald niet op hetzelfde niveau als het musiceren plaatsvindt.
Evenzogoed geen onlogische gedachte om wat afwisseling in het klankbeeld te brengen. Maar waarom dan zo’n melige Midnight special? En ook Steve Earle’s onvermijdelijke Galway girl heb ik wel eens krachtiger en overtuigender horen zingen. De elektrische gitaar die Connor op enkele tracks gebruikt klinkt in mijn oren blikkerig en grof, en ook zijn voetgestamp op een pedaal dat bonkerige bassbeats teweeg brengt had ik best willen missen.
Op de bonustracks laat Connor gelukkig nog even extra horen hoe lekker hij piano kan spelen. Moderne folkmuziek van hoog niveau, die toch wat gemengde gevoelens nalaat.
