Shirley Collins – Lodestar

collins-lodestar

Lodestar
(Domino  WIGCD389P/V2)

Na 38 (!!!) jaar keert de inmiddels 81-jarige Shirley Collins terug op geluidsdragers (cd, digitale download, vinyl). Een meer dan opmerkelijke wederopstanding van een van de meest invloedrijke Britse folkdiva’s. Ontegenzeggelijk had de Britse folk een ander aanzien gehad zonder Collins. Is het niet vanwege haar actieve muzikale uitingen – solo als met zus Dolly Collins of bijvoorbeeld met de Albion band of Etchingham steamband – dan toch wel vanwege haar enorme bijdrage aan de liedcultuur.
Ze verzamelde reeds als tiener liederen met Alan Lomax in een van zijn memorabele reizen door Amerika. Maar ook in eigen thuisland kon ze het niet laten om diverse versies, varianten en nieuwe songs op te tekenen. Al heel wat jaren geleden trok ze zich min of meer gedwongen door ziekte terug als actief muzikant, maar bleef actief als organisator en als hoeder van het Britse folklied.
Nu dan een volledig nieuwe cd, die bij haar thuis werd opgenomen. Als je de cd beluistert, lijkt het alsof er in al die jaren niets is veranderd. De songs worden zoals gebruikelijk bij Collins gedragen door de stem. De aankleding, variërend van gitaar tot draailier, doedelzak, dulcimer en strijkers staat in dienst van dat lied en is vakkundig, maar niet overdreven virtuoos. De ongenoemde muzikanten krijgen in het vierluik Awake awake/The split ash tree/May Carol/Southover in een instrumentaal intermezzo even de gelegenheid zich optimaal te etaleren. Knap en fraai gespeeld, maar in dynamisch opzicht wel een groot contrast met de rest.
De selectie songs bevat voor een deel gekend werk. Zo zijn er hernieuwde bewerkingen van Death and the lady, Banks of Green willow, The silver swan, Pretty Polly.  Maar ook nieuwe songs – het Franstalige Sur le borde de l’eau bijvoorbeeld – die werden opgetekend in de Britse eilanden en Amerika, waaronder het cajungebied.
Centraal op de cd staat dus Collins’ stemgeluid. Nu was Shirley nooit een echt stemvaste zangeres en dat is in de loop der jaren alleen maar minder geworden. Je accepteerde dit, want met die onvaste, breekbare stem op fluistergehalte wist de grand-dame wel volop te overtuigen. Het maakte de songs levendig, eerlijk. Een folksong hoeft niet perfect te zijn in de uitvoering om de herkomst, het doel en de intentie te illustreren.
En dat is nu net mijn grote bezwaar en veroorzaker van mijn twijfel over deze productie. Bij de openingstrack wordt middels (opname)techniek zo gesleuteld aan de stem van de zangeres, dat het gekunsteld gaat klinken. Dit herhaalt zich in enkele andere tracks. Laat een 81-jarige er ‘naast’ zitten. Laat horen dat die stem niet meer is, wat die ooit was. Dat is de kracht van Shirley Collins. Gelukkig bewijst Collins op de meerderheid van de tracks dat ze er nog steeds kan staan. En als het allemaal zo mager is geworden dat het niet meer door de beugel kan, breng dan geen cd uit. Tenzij – en oprecht hoop ik dat dit niet het geval is – dit ook (Bowie, Cohen) een zwanenzang is….

Scroll naar boven