(Radz Records RADZ680012)
Simon Nicol vormde jarenlang een duo met Fairport Convention fiddler Dave Swarbrick. Later in zijn carrière ging hij eveneens op stap met diens opvolger Ric Sanders, al was dat minder frequent en langdurig. Om die reden is deze live-opname van een concert op 1 maart 2003 in het Drentse Grolloo al een bijzonderheid. Grolloo? Dat was toch de plek van blueszanger Harry Muskee en zijn Blizzards? Die ooit een gedenkwaardige Nederlandse bluesrockplaat maakten met als titel Groeten uit Grolloo. Ik hou wel van die verborgen humor…
En als deze opname behalve historisch – voor zover bekend de enige bestaande van het duo – dan ook nog meer dan de moeite waard is zit je goed. Moet je wel snel zijn, want de oplage bedraagt slechts 700 stuks. Maar waarom Grolloo? Dat was destijds de plek van waaruit Koen Hottentot een muziekclub bestuurde. En Hottentot is tegenwoordig programmeur van Roots aan de Zaan en nu dus ook ‘platenbaas’ van Radz Records. Daarover in een later te verschijnen artikel meer.
Terug naar het album. Uiteraard krijg je een selectie met gekende songs en deunen die het tweetal ook speelt/speelde met Fairport Convention, aangevuld met een aantal minder frequent vertolkte werkjes. Het duo heeft er hoorbaar plezier in om deze gestripte versies te vertolken en soms zijn deze ‘naakte’ versies te prefereren boven de studioversies met de gehele formatie. Neem bijvoorbeeld het schitterend en intiem uitgevoerde Hiring fair, dat wordt gecombineerd met Gershwin’s Summertime. De overgang naar dat tweede deel gaat moeizaam en wat geforceerd, maar het eerste deel is om je oren te verwennen.
Dat geldt tevens voor een van de mooiste songs ooit in het repertoire van Nicol/Fairport, namelijk Huw Williams’ Rosemary’s sister. Nicol wordt vaak onderschat als gitarist. Vreemd, want oud-collega’s hebben hem er graag bij in eigen formaties (Hutching’s Albion Band, Richard Thompson Band). Hij bewijst een excellent gitarist te zijn, die groots is door niet al te veel op te vallen. Luister naar zijn voortreffelijke begeleiding met snel opeenvolgende jazzy akkoorden in het Hot Club de France achtige Woodworm swing, of Bach’s double violin concerto van de klassieke componist, maar uitmuntend a la folky gearrangeerd door Sanders.
Zijn kunnen is bekend, maar vaak stoorde ik me aan zijn overdadig gebruik van reverb en andere technische hulpmiddelen. Die gebruikt hij op deze opnamen zeer met mate, wat zijn spel mijns inziens ten goede komt. Mooi voorbeeld vind je in het door hemzelf gecomponeerde en voortreffelijk uitgevoerde Portmeiron, een dromerige melodie die in deze gestripte versie geheel opfleurt.
De bijna 80 minuten durende cd bevat zowel de introducties als de valse starts van de gespeelde nummers. Dat maakt het er alleen maar levendiger op. Greetings from Grolloo is absoluut geen zoveelste overbodige ‘weer eens een live opname’ uitgave, maar een eerste kostelijke release in een nieuwe reeks. Helaas geen beelden van dit concert: dat zou het summum zijn geweest…
