 |
El-taqa
(CD Paker Prod 012)
Startijenn is gek genoeg een groep die veel in de Nederlandse theaters heeft gespeeld. Het Bretonse vijftal maakt niet de meest toegankelijke vorm van Bretonse folk(rock). Ze is behoorlijk dynamisch, “heavy”, haast funky en de podiumpresentatie is eerder ingetogen en afwezig dan communicerend en uitnodigend. Op een fest-noz zal je dat een biet zijn. Dan kom je louter voor de muziek (het dansritme?), maar in een theater… Het is geen waardeoordeel over de muziek van de Bretoenen. Die zit gewoon goed in elkaar, wordt gedegen en vakbekwaam uitgevoerd en is meeslepend en energiek. Eind 2012 en zomer 2013 ging de vijfmansformatie in het kader van het tienjarig bestaan een speciaal project aan met zanger Sofiane Saidi en een drietal gastmusici. El-taga is de live weergave van een reeks voorstellingen op festivals in Bretagne. Die Saidi maakt de boel behoorlijk levendig met zijn raïpunk met knipoog naar rap. Zo ontstaat een wonderbaarlijke, maar werkzame mix van zuid mediterrane ritmes en zang met instrumentale Bretoense fest-noz muziek, gelardeerd met Oriëntaalse en Oosterse percussie en rockriffs. Die laatsten komen met name van elektrisch gitarist Erwan Moal. De afwisseling binnen de tracks is miraculeus. Funky in de introducties, vooral door de heerlijk knorrende bas van Erwan Volant, Arabisch bij de gezongen gedeelten en in de instrumentale gedeelten en de improvisaties zo Bretoens als maar zijn kan, met duels tussen biniou-koz en bombarde. Het stuwende geluid komt dan van de veel staccato spelende accordeonist en hofleverancier van de meeste composities Tangi Le Gall-Carré. Met name het lange Ketrou lefkar , opzwepend tot het eind met een bijzonder knappe break, weet te imponeren. Maar er is geen nummer waarbij je niet meegesleept wordt. Een bijzonder geslaagde muzikale integratie. Iets nieuws creëren met behoud van bestaande conventies. Cross-over pur sang!
