![]() |
http://youtu.be/56djK4RfxWE?list=ALGLx1orRGw4UDs0fOGS_59KLBSu9ppuhi |
Panagia
(ECM 2308 / Challenge)
Panagia is het twintigste album van de Duitse muzikant Stephan Micus op ECM. In de afgelopen 35 jaar is de muziek van Micus niet wezenlijk veranderd. Instrumenten uit de verste uithoeken van de wereld en van heel dichtbij worden gecombineerd middels multitracking. Micus creëert hiermee samenvoegingen die in werkelijkheid nimmer of zelden tot stand komen. Daarbij herbouwt hij de instrumenten en bespeelt ze met een onconventionele techniek. Wat ontstaat is wereldmuziek in de ruimste -en wellicht enig juiste!- betekenis. Op een hoge uitzondering na zijn alle composities van eigen hand. Toch evolueerde zijn muziek in de loop der jaren. Soms bracht hij albums uit waarbij één instrument het centrale voorwerp rond zijn composities was. Of een thematisch opgebouwd schijfje, zoals Athos, geïnspireerd door de Griekse kloosters en gezangen aldaar. Zijn muziek werd of wordt ook steeds spiritueler. Meditatief was ze al, maar langgerekte, voortschrijdende melodieën en gezangen zijn eerder schering en inslag dan uitzonderingen aan het worden. Panagia zou je opnieuw een thema album kunnen noemen. Alle teksten van de songs zijn namelijk oude gebeden tot Panagia. Ze ontstonden in de 7e eeuw, in de Byzantijnse periode en werden gericht tot Maria. In een tweetal van die nummers benadert Micus de sfeer van de monnikengezangen door zijn stem 20 tot 22 maal te dubben. Indrukwekkend….. In de instrumentale gedeelten combineert hij zither, een sitar uit Pakistan, dilruba, sattar, een 14-snarige gitaar, nay en diverse gongen en schellen. Menigmaal zijn de instrumenten, net als de vocalen, diverse keren met multitrack gedubd. Micus bewijst maar weer eens opnieuw een waar geluidskunstenaar te zijn, een creatief muzikaal klankenfenomeen. Tja, wie liever een stevige dreunende beat hoort, heeft niets te zoeken bij deze man. Tenzij een ontwenningskeur en introspectie.