Seven acts of Mercy
(SCrecords-DRVC 02/2021 – bestellen via )
Na Silent voices met gevangenisliederen van de Duitse dominee-filosoof Dietrich Bonhoeffer en Sad songs for us to bear dat liederen over en van gewone mensen bevatte die onder ongewone omstandigheden tot bijzondere dingen in staat waren, is Seven acts of Mercy de derde schijf van het trio Sunshine Cleaners.
Net als groene energie, verantwoord eten en bewuste leefwijzen navolgen, kan je de muziek van het Walcherse trio vatten onder het duurzaamheidsprincipe. Je kan het een trend noemen, maar bezielend leider en zanger-gitarist-componist Sjef Hermans heeft altijd al gerechtigde liedjes gezongen. Overgeleverde (country)bluessongs, eigen werk en composities van hedendaagse liedjesmakers. Nummers met een historische waarde, maar ook met een les, een wijze raad of een leerzaam verhaal.
Seven acts of mercy kent 14 composities rond het thema ‘de zeven werken van barmhartigheid’. Opnieuw een link met religie, al zie ik het niet als gelovig, maar als stof tot nadenken. Eigen werkstukken van Hermans wisselen af met bewerkingen van liederen van o.a. Sister Rosetta Tharpe, Ella May Wiggins, Curley Putman en enkele traditionals. Tekstueel interessant, muzikaal weet je wel wat je van het trio kan verwachten: de basis met de in een strak ritme getokkelde gitaar van Hermans, de subtiele invullingen van Geert de Heer op gitaar, mandoline en dobro, naast de gedeelde leadzang van de tekstschrijver en Jacqueline Heijmans.
Opnieuw gastbijdragen van mondharmonicaspeler Gait Klein Kromhof – luister eens naar de uiterst minimale, maar o zo effectieve solo in You just let them stare of de slepende noten in Green green grass of home – Wissem Ziadi (oud en viool) en Mark Nijssen (percussie). Op twee nummers zorgt een vocaal kwartet voor de achtergrondzang.
Seven acts of Mercy mist de grandeur van Silent voices en het onverzettelijke van Sad songs, maar herbergt een eigen, wat introspectief karakter. Opmerkelijk vond ik Life goes on without me (over de eenzame gevangene), het talking bluesy Two little fishes and five loaves of bread en de gospel Bring me a little water Sylvie vanwege het wat afwijkende ritme en de a-typische structuur en/of klankkleur. En uiteraard de croonersong Green green grass of home in een knap arrangement. Want dat begint toch een dingetje te worden.
Herkenbaarheid is een goed ding, tenzij het wel erg veel op elkaar gaat lijken. Desondanks wederom een prima schijfje.
