Blackgrass: from West Virginia to 125th st.
(Oh Boy Records OBR-083-CD )
De 81 jarige soulveteraan Swamp Dogg houdt ervan om zijn Afro-Amerikaanse roots muzikaal te etaleren op zijn eigen manier. Door het country album van Beyoncé leefde de inbreng van de Creoolse invloeden in de Amerikaanse rootsmuziek weer op. Reden te meer voor Swamp Dogg om een nog prominenter country album te maken, waarin ook de sprong naar bluegrass gemakkelijk te overbruggen is. Om dit optimaal te vertolken nodigde hij een indrukwekkende line-up uit om Blackgrass te maken. Soulvolle country en bluegrass is het resultaat, in samenwerking met onder andere Jerry Douglas op dobro, Sierra Hull op mandoline en Chris Scruggs op contrabas.
De muzikanten doen waar ze super goed in zijn en spelen de sterren van de hemel, terwijl Dogg onverschrokken zijn songteksten over politiek, rassen-onrecht en seks zingt. Die songteksten passen verrassend goed in de muziek die normaal over beëindiging van relaties gaat, of over de verheerlijking van de geboortegrond. Swamp Dogg staat bekend om zijn eigenzinnigheid en het volgen van muzikale lijnen waar hij zelf zin in heeft. Een link met country en bluegrass had niemand verwacht, maar ook dit gaat hem perfect af. Hij pruttelt lekker naast Margo Price in het duet To the other woman, en met Jenny Lewis in Count the day. Een heerlijke gitaarsolo van Vernon Reid (Living Colour) kleurt de song Rise Up.
Met gepaste humor zijn er ook een aantal videoclips verschenen rond dit album, waarvan Rocky Raccoon de meest hilarische is. Swamp Doggs stem is wel aan slijtage onderhevig, maar zijn schrijfkunsten zijn nog steeds ongeëvenaard. Blackgrass is een met humor doorspekt maatschappijkritisch album, dat gedragen wordt door de vele muzikale samenwerkingen en de energie van Swamp Dogg.
