Endeavour
(Gammalthea, Border Music)
Het derde album van Johannes Geworkian Hellman (draailier) en LarsEmil Öjeberget (chromatisch accordeon en kickbox), ontsproot aan een verder verkennen van de buitengrenzen van de instrumentale fusies, die deze muzikanten omvergooien, vanuit een verlangen om het gevoel te ervaren dat ontstaat wanneer ze als het ware vanuit een twee-eenheid muziek scheppen die hen beroert en beweegt, en aan de buitenwacht willen doorgeven. Hun samenwerking ontstond in 2011 en meteen zochten ze een bevattelijke taal om instrumentale verhalen over te brengen, waar naast folkinvloeden ook minimalistische en elektronische dansmuziek elkaar de hand reiken.
Doorheen het voorbije decennium wisten ze die creativiteit nog verder uit te diepen, wat op dit album resulteert in een achttal nieuwe eigen composities, en evenveel poëtische cinematische ervaringen voor de luisteraar. Speelse energieke, maar heel fijn op elkaar afgestemde, dialogen evoceren auditieve landschappen, doorklieft van doordringende aardse grooves. Hierbij zijn de hypnotiserende beats van kickbox af en toe heel prominent aanwezig en voegen zo een laagje scherpte toe. Heel wat, soms bijna euforische, optimistische energie verpakt in virtuoze subtiliteit. Thematisch vertrekken ze vanuit het verbinden van de universele spanningen en tegenstellingen, ervan overtuigd dat het feilbare en kwetsbare mensdom iets kan leren uit de fouten (Amnesty) en negatieve ervaringen (Genom Mörker, ‘door de duisternis heen’). Ook de meerwaarde van verrijkende ontmoetingen (The Luminary, Soul siblings) vormt een terugkomend thema, het leven affirmerend.
Openen doen ze ‘aarzelend’ op Amnesty, dat geleidelijk onder druk van de stuwende pulsen van Lars-Emil openbreekt. Niet weinig muzikanten werden tijdens de lockdowns op zichzelf teruggeworpen en konden alleen maar dromen van toeren. Ingrijpende ervaringen, die door velen onder hen in muzikale creativiteit omgezet werden. Bij hen leverde dit alvast hun ‘gedroomde’ Journeys op, vertrekken vanuit jachtige accordeonrifs en kickbox beats, waartussen Johannes dansend met lyrische passages laveert. Een vol en weelderig akkoord op het accordeon, zorgt op Reminiscence even voor wat rust en verademing, en een tijdelijk gevoel van intimiteit, tot ook hier de ritmebox de energie stuwt.
Voor echte rust is het wachten op The luminary die volle kans biedt tot doezelig gemijmer, als voorspel op Genom Mörker dat wellicht de meest complexe en contrastrijke melodie vormt op dit album. Boodschap hierbij is dat, willen we duisternis uit ons leven verdrijven, dit enkel lukt door erdoorheen te breken, ook al is dit soms heftig en pijnlijk. Het kan evenwel lichter worden wanneer je er niet op je eentje door moet. Ze evoceren dit narratief door een vanuit een boeiende modulatie in het midden tot een intense donker decor te komen, die zich vervolgens opbouwt tot een klankentapijt dat het bevrijdende licht uitstraalt. De laatste drie nummers bouwen hierop verder.
Doorheen al de nummers hoor je hun passie en schijnt de betrokkenheid en liefde voor hun muzikaal project. Bij momenten betoverend…
Website: www.symbiomusic.com
