Taaftere – Over leven en dood, liefde, lol en de wereld

De Brabantse taal mag zich in een aanhoudende belangstelling weten, getuige de hoeveelheid artiesten die in dit zuidelijke dialect zingt en het aantal tijdschriften en boeken dat erover verschijnt. Nu wordt daar nog een nieuwe invalshoek aan toegevoegd: drie oud-Brabanders, die al geruime tijd tijd buiten de provincie wonen, hebben samen een muzikaal trio opgericht om hun taal die ze van huis uit meekregen al zingend weer op te pakken. De naam Taaftere betekent namiddag, en is wellicht schatplichtig aan het Engelse woord afternoon.

Taaftere2

Mario van der Linden (gitaar) en Willy Verkuijlen (mandoline, bas) kennen elkaar al vanaf de middelbare schooltijd. Ze maakten vroeger al samen muziek. Mark Söhngen (trekharmonica, accordeon) zat in de tachtiger jaren samen met Mario in de Nijmeegse folkgroep Volluk, waarin vier Brabanders en één limbo samen moderne folk maakten, met gedeeltelijk traditioneel en gedeeltelijk zelfgemaakt materiaal, vaak met linkse teksten, en met onder andere een synthesizer in het instrumentarium – toen in folkkringen uiterst gewaagd.

Taaftere - Mark SönghenMark licht verder het ontstaan van Taaftere toe:
Elk van ons heeft in de loop der jaren in veel bandjes gespeeld en gezongen, zodat we samen ons inmiddels flink wat elementen uit pop, funk, blues, jazz, folk, bluegrass, cajun, zydeco en texmex eigen hebben gemaakt, in groepen als Volluk, de Baddies, Makin a Mane, Bont & Bluegrass, Mosquito Alley en Captain Gumbo. Alle drie komen we uit Brabant en wonen er al lang niet meer, buitenboordbrabo’s dus. Maar alle drie maken we liedjes en we merkten dat ons dat alleen en samen nog steeds goed afgaat in het Brabants: het klinkt vertrouwd, er zijn vaak minder woorden nodig, want de taal is kort en bondig, het is ook goed verstaanbaar voor niet-Brabanders en het ritmische element van bepaald soort zinnen of uitspraken is erg leuk: “Weet je wat dat kost” (in een liedje over bestuurders die op kosten van de belastingbetaler vooral uit zijn op eigen gewin) wordt dan “Wittewadakost” en met wat herhalingen heb je zo een lekkere beat te pakken:

Wittewittewada
wittewittewa
wittewittewadakost

Taaftere – Wittewadakost

En dan heb je al bijna een liedje, of minstens een goed refrein! We zingen overigens niet alleen in het Brabants: zo heeft Mario een prachtig lied gemaakt over de dood van zijn zoons beste vriend, Jouw naam. Als we dat zingen dan kun je in het publiek een traan horen vallen! We zingen over leven en dood, liefde, lol en de wereld…. Maar ook over gewone dingen als het mestoverschot, over onze neef Theetje met ADHD, over het toeval, de teloorgang van het bos waar we vroeger speelden, over oude liefjes waar het slecht mee afliep, luxeproblemen in verband met partnerkeuze… Kortom over alles wat ons en anderen zo bezighoudt.
We hebben een hoop sterk materiaal, een cd gaat er zeker komen, maar voorlopig willen we nu eerst flink gaan optreden, de muziek is prima en we zijn niet duur, dus dat moet lukken!

Taaftere

 

Meer info, filmpjes en luistervoorbeelden vind je op de website van Taaftere

Scroll naar boven