Lieblingslieder
(Ruhrfolk 4010)
Die Feurersteins is een familiebedrijf. De zussen Carla (zang, gitaar, bodhran) en Emily (zang, wurlitzer, autoharp) en broer Guntmar (zang, gitaar, banjo, mandoline) worden gecompleteerd door trekzakspeler Thomas Hecking. Die laatste is de stille kracht van het kwartet: nergens echt uit de band springend, altijd aanwezig zonder op te vallen, maar altijd de ... lees verder »
Dream darling
(Haldern Pop Recordings HPR-110, PIAS)
Stilte is het hardste lawaai dat muziek kan brengen… Het brengt spanning en een ongemakkelijk gevoel, dat is zo krachtig. Dat is vrij vertaald de verantwoording die zanger/gitarist Rob Goodwin geeft voor de muziekstijl die The Slow Show koos. De band bestaat naast Goodwin uit Frederick ‘t Kindt (toetsen), ... lees verder »
Feelin’ fine
(GFTB 7051)
Wie ooit Derroll Adams live heeft gehoord vergeet hem nimmer. De eenvoud en vanzelfsprekendheid waarmee deze zanger en banjoman zijn liederen bracht kan uniek genoemd worden. Ikzelf zag hem voor het eerst op het festival te Dranouter in 1981. Het was voor mij, wat je noemt, een revelatie.
Na zijn dood in ... lees verder »
Music tells the truth
(Brambus Records 201790-2)
Dig two graves is een vrolijk klinkend nummer op de cd en in Never too late zingt Brent Moyer dat zijn vrienden hem als guitar picker zullen begraven. Weliswaar is hij niet meer een van de jongsten, maar mij lijkt het daar nog allemaal wat te vroeg voor. ... lees verder »
Come tomorrow
(Blue Mood Records BMCD6532)
De Noorse zanger-gitarist Paal Flaata heeft al een hele muzikale carrière achter zich liggen, als lid van groepen als Memphis News en Midnight Choir. Sinds het begin van deze eeuw begeeft hij zich op het solo-pad, met al zeven cd’s sindsdien op zijn naam. De laatste drie daarvan vormen een ... lees verder »
In deepest blue
(Nettwerk Productions 0 6700 32619 2 0/V2)
Where the mountian meets the valley was het debuut album van Canadees Joshua Hyslop. In deepest blue is de opvolger die tot stand kwam na intensief toeren. Niet in de betekenis van hoeveelheid, maar intensiteit. Mensen ontmoeten, verblijven, gesprekken, afscheid, geven en delen, emoties en gebeurtenissen ... lees verder »
Fortress
(EDCD3, Sonic Rendezvous)
Americana singer-songwriter Edo Donkers heeft zijn derde cd deels via crowdfunding gerealiseerd, zeven jaar na het uitbrengen van zijn vorige album A sense of home. Waar Edo op zijn eerste twee platen werkte met Gabriël Peeters als producer, heeft hij ditmaal gekozen voor Erik Spanjers, die tevens drums, percussie en achtergrondvocalen verzorgde. ... lees verder »
Dorset moon
(Continental Europe CECD 64)
Het gebeurt wel eens dat een cd te lang blijft liggen voordat ie de oren van de recensent bereikt. Wat dan? Laten voor wat het is? Alsnog bespreken, met kans op mosterd na de maaltijd? Het feit dat u dit leest laat zien dat ik voor de laatste optie heb ... lees verder »
Let me off at the bottom
(At The Helm Records / Lucky Dice Music)
De Schotse Americana specialist Daniel Meade komt met een band-album dat wel eens zijn definitieve doorbraak kan veroorzaken. De veelvuldig doorvoede muziek, doorspekt met honkytonk, rockabilly en country invloeden, is ook nog eens van een werelds niveau.
Meade is een veelgevraagd gastmuzikant ... lees verder »
Nine lives
(www.katytoo.be)
Katy Too is het alterego van de Belgische zangeres en gitariste Leen de Haes. Ze debuteerde in 2012 met de cd Quest for honey, die goed werd ontvangen. Voor haar nieuwe cd schakelde Katy Too twee coryfeeën van de Vlaamse muziekscene uit voor de arrangementen en de productie van de negen tracks. Het ... lees verder »
Holt & stoal
(Marista MCD 16226)
Onvoorstelbaar hoe de in Friesland geboren en in Drenthe opgegroeide zanger zich in korte tijd tot Groninger zanger-liedschrijver ontwikkelde. Sinds Edwin Jongedijk zich vijf jaar geleden verrassend tussen de gevestigde streektaalartiesten nestelde, verscheen nu alweer zijn derde cd. Zijn repertoire lijkt langzamerhand te verschuiven van relatieproblemen naar andere ... lees verder »
Met de hemel weet je het nooit
(Kosterman/Mackaay/Spek KMS2016)
In 1980 kwam de Utrechtse popgroep Braak met de baanbrekende lp Suite voor een hypochonder, een conceptalbum in de Nederlandse taal, dat ook op mij de nodige indruk maakte. Theo Mackaay, Hans Kosterman en Simon Been waren de belangrijkste leveranciers van teksten en melodieën. Been stapte ... lees verder »