Spring days
(Klam Records KR05)
Leverde Erwan Berenguer met Spontus en Manu Sabaté nog een album af waarmee hij de grenzen van de fest-noz verkent, dit album met houten dwarsfluitspeler Erwan Menguy blijft dichter bij de traditie. Ten eerste speelt Berenguer hier (weer) akoestisch in de door hem goed beheerste Keltische stijl in open stemming.
Zorgt ... lees verder »
De Blauwe Schuit in Winsum is op zaterdag 15 september het podium voor het duo Muller & Munnelly, dat werd gevormd door een gezamenlijke liefde voor het presenteren van diep in de traditie gewortelde muziek in hun eigen iconische stijl.
Ies Muller wordt beschouwd als een van de beste folkfluitisten van Nederlandse bodem. Al op ... lees verder »
Edgelarks
(Dragonfly Roots DRCD004)
Edgelarks is de nieuwe duonaam van het uit Devon afkomstige tweetal Phillip Henry & Hannah Martin. Na drie studio-albums als een duo onder hun eigen namen, verschaft Edgelarks ze een nieuwe horizon met meer creatieve vrijheden. Henry & Martin werden ooit van de straat geplukt door Steve Knightley, die ze als voorprogramma ... lees verder »
The Lost Agenda
(Goasco Music GM1705, artforpeace@wanadoo.fr)
Pol Huellou is een fluitspeler uit Bretagne die na enkele jaren afwezigheid weer een nieuwe cd presenteert. Behalve fluiten en whistles speelt hij ook shakuhachi en kalimba, en hij zingt. De overige instrumenten – variërend van gitaar, accordeon, klarinet, harp, keyboards, bodhran, ud en banjo – worden door diverse ... lees verder »
10,000 days like these
(Mad River Records MRCD4001)
Low Lily is de voortzetting van de New England formatie Annalivia, en met 10,000 days like these maakt het trio een eerste volwaardig album. Eerder bracht Low Lily een titelloze EP uit, als voorbode van het grote werk dat het drietal op dit album voor ‘t voetlicht brengt.
lees verder »
The art of forgetting
(Riverboat Records TUGCD1109)
Kyle Carey heeft het zich voor haar derde album niet makkelijk gemaakt: aan de combinatie van Appalachen folk en Keltische folk wordt de muzikale traditie van de zuidelijke staten van Amerika toegevoegd: een vleugje cajun, wat New Orleans jazz. Het is even wennen, maar het werkt prima. ‘The art ... lees verder »
Duo
(Artes Records ARCD4060)
Gudrun Walther en Jürgen Treyz vormden de kern van de Duits-Schotse formatie Cara. Ze zijn de helft van het kwartet Litha, waarmee ze Duitse, Schotse en Engelse folksongs uitvoeren. Die laatste formatie is dan weer het gevolg van het duo Deitsch waar Duits(talig)e folk de kern vormt. En om het nog ingewikkelder ... lees verder »
Cuilithe (Rock Pools)
(Laika 3510349)
Cuilithe is het resultaat van een al langere duo-samenwerking tussen violiste Maire Breathnach en harpist Thomas Loekfe. Het is een wat merkwaardige cd wat samenstelling betreft. De slogan op de voorzijde van de cd ‘Celtic fiddle, harp & song’ moet je ruim interpreteren.
Behalve Breathnach en Loefke vind je vertrouwde namen ... lees verder »
Habask
(Coop BReizh CD 1119)
Soig Siberil is een van mijn favoriete gitaristen. De Breton is een technisch vernuft, maar weet ook zoveel emotie en spanning in zijn spel en composities te leggen. Hij is de grootmeester van de gitaristen in de Keltische muziek die spelen in open stemmingen.
De ene keer zijn zijn uitvoeringen meeslepend, ... lees verder »
Eternal tides
(Buda Musique 860308)
Alain Genty is voor mij een van de meest creatieve muzikanten. Zijn gehoor om geluiden op de juiste en met de juiste klanken neer te zetten is buitengewoon. Dan komen niet alleen zijn muzikale, maar ook productionele vaardigheden naar boven.
Nadeel is dat het een niet bijster productief genie is. Allereerst ... lees verder »
Destination Unknown
(Eigen beheer, www.unicornmuziek.nl)
Unicorn behoort met haar twintig jaar inmiddels tot een van de meest ervaren folkgroepen in Nederland. Destination unknown is de vierde cd van de band, waarmee dat tweede decennium gevierd wordt. Duidelijk is dat oefening kunst baart. De eerste producten van de groep spraken me niet aan. Voor deze Destination Unknown ... lees verder »
An erc’h kentan (The fist snow)
(Coop Breizh CD111)
Het is met Uileann pipers net als in het algemeen met de Ierse muziek. De besten (groepen, muzikanten) komen van buiten het eiland zelf. Zo behoort Bretoen Ronan Le Bars ongetwijfeld tot de allerbeste, zo niet dé allerbeste, bespelers van de typische Ierse doedelzak.
Om maar gelijk ... lees verder »