Vlaams

Augustijn – Echt

Echt (Eigen uitgave, august.be) De liedschrijver-zanger-muzikant die Engelstalige cd’s uitgaf onder de naam Willemsson noemt zich sinds zijn West-Vlaams debuut Augustijn. Zijn achternaam laat hij weg. De zoon van Willem Vermandere verloochent zijn afkomst echter niet. Dat blijkt uit zijn eerste single, In de schouwte, die in Vlaanderen uitgroeide tot een ware radiohit. Nu verscheen […]

Augustijn – Echt Lees verder »

S.O.L.I.D.A.I.R

S.O.L.I.D.A.I.R (www.welzijnszorg.be) ‘Welzijnszorg’ is de grootste beweging tegen armoede van Vlaanderen en Brussel. Ze werd vijftig jaar geleden opgericht en voert onder het motto ‘Samen tegen armoede’ jaarlijks campagne in de Advent, de voorbereidingstijd voor Kerstmis. Door Welzijnszorg is een fraai vormgegeven boekje uitgebracht met een cd. Vormgever en illustrator Reinhart Croon verdient zeker een

S.O.L.I.D.A.I.R Lees verder »

Laïs – 25

25 (Munich) In 1994 zongen de drie jonge meisjes die Laïs zouden gaan vormen voor het eerst samen tijdens het Gooik festival van dat jaar: Jorunn Bauweraerts, Annelies Brosens en Soetkin Collier. Reden om 25 jaar na dato met een overzichts-cd op de proppen te komen, die tevens een aantal nieuwe stukken bevat. Natalie Delcroix

Laïs – 25 Lees verder »

Peter Van Dyck – Watskeburt, Lage Landen?

Wat een Boek! Een turf van bijna vijfhonderd pagina’s die een uitvoerig overzicht biedt van het Nederlandstalige lied sinds de tweede wereldoorlog. Peter Van Dyck is vijftiger en freelance-journalist, die jaren lang voor het jongerenblad Joepie en voor het weekblad Knack Focus over muziek schreef. Hij gaf zijn boek de ondertitel ‘Een eigenzinnige canon van

Peter Van Dyck – Watskeburt, Lage Landen? Lees verder »

Lies & Jeroen Alles heeft z’n tijd

Alles heeft z’n tijd (LJ001, ) Lies van Camp en Jeroen Knapen (beiden zang en gitaar) opereren vanuit Antwerpen als kleinkunstduo met een flinke dosis folk/singer-songwriter in hun uitvoering en composities. Deze eersteling – een mini-cd met vijf tracks – prijzen ze zelf aan met de zinsnede ‘kortstondig gerijpt, maar diep geworteld’. Wellicht met opzet

Lies & Jeroen Alles heeft z’n tijd Lees verder »

Capelle, Dieleman en Grapperhaus – Dit is de bedoeling

Dit is de bedoeling (Snowstar/Unday Records 19-116, UNDAY 094 CD) Wannes Capelle en Tonnie Dieleman hebben elkaar gevonden. Niet verwonderlijk, want zo te horen zijn er meer overeenkomsten tussen de twee dan verschillen. De West-Vlaamse voorman van Het Zesde Metaal en de broeder uit Middelburg met zijn Zeeuws-Vlaamse tongval werkten hun ideeën praktisch uit.  Cellist

Capelle, Dieleman en Grapperhaus – Dit is de bedoeling Lees verder »

De Garre (van Kornee)

DE GARRE (VAN KORNEE) – zonder titel (eigen beheer) 2018 – 44:50.
Net geen vijftien jaar terug ontstond – een beetje als spin-off (en dat is zeker niet onheus bedoeld) van Kadril en Follia! – een gezelschap dat in eerste instantie een gooi deed naar het balfolkcircuit, niet zonder succes overigens. Hans Quaghebeur (accordeon, draailier, ukelele en banjo), Dirk Verhegge (gitaren en banjo) en Johan Fernand Decancq (sopraan- en baritonsax, dwarsfluit en doedelzak) zijn er van bij het eerste uur bij, en kregen ondertussen het gezelschap van Bart De Cock (nyckelharpa en doedelzak) en niet in het minst Mariken Boussemaere (zang, dwarsfluit en autoharp), die met haar doorgaans in het Westvlaams gezongen (gelukkig werd voor anderstaligen een Engelse vertaling voorzien in het booklet) en deels zelf (in uitgesproken ‘plat’) geschreven teksten de door Quaghebeur zorgvuldig uitgeselecteerde, bijna ter ziele gegane, melodieën luister bijzet. Hans is immers niet te stoppen in zijn ijverige speurtocht naar vergeten pareltjes in liedboeken allerhande, waarvan eveneens een aantal teksten weerhouden werden. Eindelijk een langverwacht ‘debuut’ van een kwintet dat zeker niet weigerachtig is om ten dans te spelen, maar ondertussen hun meesterschap over hun uitgebreid instrumentarium en oor voor verfijnde arrangementen ongeremd botvierden op het basismateriaal. Dit levert een ongemeen sterk gerijpte muzikale klassewijn op. Mariken slaagt er met heel gevatte poëtische teksten perfect in om liefdesmiserie in alle rauwheid uit te zingen, getuige eerst en vooral het walsje ‘Kwit’ (‘Kwijt’), gedragen door Hans’ accordeon, die het draagvlak vormt voor een subtiel duel tussen sax en doedelzak. Nog pakkender is ‘Ballesoire’ (‘Schommel’) waarin het instrumentarium, strak geritmeerd door gastpercussionist Jo Zanders, op magistrale wijze de schommelbeweging weet te evoceren en je zowaar tot trance dreigt te voeren. ‘Nieweerd’ (‘Nietsnut’) en ‘De ruiter’ bieden Dirk Verhegge dan weer de gelegenheid met een staaltje van zijn even ingetogen als virtuoos gitaarspel, waarbij in laatstgenoemd nummer ook de doedelzakken niet onopgemerkt blijven. Diep in oude liedboeken trof Hans ‘Sint Jans Gheleide’, waarin andermaal accordeon, sax en droge percussie de hoofdtoon voeren om dit pareltje, ook voorzien van een tintelend banjo-intermezzo, de eenentwintigste eeuw binnenloodsen. Van kommer en kwel is ook ‘Buutn Oasem’ (‘Buiten adem’) doorwrocht,… “durfde ik maar zo ver als ik geraakte”. Toch blijkt het verlangen naar de liefde groter dan de weerzin voor de ontgoocheling, in ‘Blijf’, waarvan we ook nog een interessante draailierbegeleiding onthouden, en ‘Patientiekruid’ dat eens te meer aantoont hoe sax en doedelzak zich weten te verenigen in een geslaagd huwelijk. Toch weerklinkt er ongewis alweer een ferme waarschuwing in ‘Mispakt’ (…je maar niet aan dat opgetut kind). Dit album dat echt niet onder de radar mag blijven sluit af met drie traditionals, een heel melancholisch vertolkte ballade ‘De korporaal’, geflankeerd door een ‘Ronda Suite’ dat ons naar zuiderse salterello-sferen voert in een mengsel van droge uptempo-percussie, twinkelend banjospel en blijmoedig doedelzakgeschal. De stem van Mariken lijkt wel vergroeid met de nummers. Eenmaal moeten we haar missen,… in de swingende, optimistische afsluiter ‘Le petit bois Martin’, waar eens te meer doedelzak en sax boeiende dialogen oplevert. Nee, ze gingen niet over één nacht ijs, die ‘ouwe’ rotten.

De Garre (van Kornee) Lees verder »

Naomi Vercauteren Trio – One rainy evening

One rainy evening (Appel records APR1375 Naomi Vercauteren is een Belgische violiste die met Jan Debrabandere (gitaar, zang) en Bert Ruymbeek het naar haar genoemde trio vormt. De sound die het drietal produceert zou je kunnen omschrijven als ‘de Vlaamse folksound’, vergelijkbaar met groepen als Trio Dhoore en Snaarmaarwaar. Het is dan vooral de gedreven,

Naomi Vercauteren Trio – One rainy evening Lees verder »

Naragonia Quartet – Mira

Mira (Homerecords, 444 61 95) Vogeltjes maken hun intrede in de aanhef van de langzame scottisch Mira, titelnummer van de nieuwste van Naragonia Quartet, en doen ons sluimerend ontwaken, gedragen door trekzak en gestreeld door fluweelzachte vioolloopjes. Gelegen in het sterrenbeeld ‘Walvis’ valt deze rode reus slechts moeilijk te spotten. Het viertal Toon Van Mierlo

Naragonia Quartet – Mira Lees verder »

Lais omhelst de kleinkunst

Op vrijdag 9 maart 2018 werd met een oerschreeuw van orkestleider Tom Theuns (akoestische gitaar, mandoline en zang) in CC Het Bolwerk te Vilvoorde, de aftrap gegeven voor de nieuwste tournee van dit Vlaams topmeidentrio. Jorunn Bauweraerts, Annelies Brosens en Nathalie Delcroix, die statig vanuit het publiek het podium betraden, achtten de tijd gekomen om

Lais omhelst de kleinkunst Lees verder »

Boreas – Stones

Stones (Eigen beheer) Boreas is een Vlaams vijftal. Niet te verwarren met het Noors-Schotse kwartet met dezelfde naam of zelfs een Amerikaanse variant. Het klinkt vertrouwd Vlaams en toch anders. Ook hier valt de kwaliteit van het speelpijl op, de ongedwongen spelvreugde en toch ook de serieuze benadering. Zelfs het merendeel van het instrumentarium is

Boreas – Stones Lees verder »

Scroll naar boven