 |
http://youtu.be/PepLXn21NJ0 |
The full English
(TopicTSCD823)
Ter gelegenheid van het digitaal ontsluiten van de collectie in de archieven van de English Folk Dance and Song Society (Cecil Sharp House) kreeg Fay Hield de gelegenheid om een deel van de nummers uit die selectie op een nieuwe wijze uit te voeren. Voor dat project werd speciaal The Full English samengesteld.
Hield (zang) liet zich bijstaan door Britse folkmusici met een verschillende achtergrond, daarmee de variëteit – in stijl, herkomst etcetera – van de collectie illustrerend. Seth Lakeman (fiddle, bouzouki, viola), Martin Simpson (gitaar), Nancy Kerr (fiddle, viola), Ben Nicholls (contrabas, concertina), Rob Harbron (concertina, fiddle) en Sam Sweeney (fiddle, cello, nyckelharpa, percussie) garanderen de hoogste kwaliteit.
Door het uitgebreide instrumentarium biedt een diversiteit aan mogelijkheden in klankkleur, al overheersen het aantal fiddles opvallend. De leadzang is verdeeld over meerdere personen. Zo is Simpson sterk in een versie van Creeping Jane. Maar met name de afwisseling in de zangpartijen tussen Hield en Kerr, meer dan eens binnen één nummer, is fenomenaal. Soms overduidelijk, maar ook heel subtiel. De twee stemmen vullen elkaar aan en toch verschillen ze qua stijl enorm. Dat geeft juist dat beetje extra.
De interpretaties zijn fris en soms vernieuwend, al kan je natuurlijk niet om de structuur van de vaak heel gekende melodieën heen. Ze klinken bekend in de oren, maar wie goed luistert hoort meer dan alleen een bekende song. Zo is de uitvoering van Arthur O’Bradley razend knap met een melodie die zowel elementen uit Rattlin’Roaring Willy, Cunla als Rocky road to Dublin herbergt.
Subtiel is het inmixen van originele wascilinder opnamen in Brigg Fair. Servant man is een echt Nancy Kerr nummer geworden door haar typerende ‘strijk en plukwerk’ stijl op haar viool en die fluctuerende stem. Hier komt de afwisseling van zang met Fay Hield in de strofen en de prima samenzang tot een hoogtepunt. Het is tevens een van de meest transparante nummers. Ook het opvolgende Man in the moon is groots door de fijne vocalen. En wie denkt dat Fay Hield niet kan zingen moet naar het schitterende slotnummer Lidnen Lea luisteren. Wat een emotie in een heerlijk, roerend arrangement.
