(CPL Music CPL069)
Net wanneer je je afvraagt ‘hoe zou het toch met de Henry girls zijn’ ploft daar een versgebakken schijfje op de deurmat met 12 nieuwe songs van de zussen McLaughlin. Al bij de eerste tonen – een driestemmig a capello intro – van de titelsong, klinkt het vertrouwd in de oren. De harp van Joleen, afgewisseld met piano, de accordeon of ukulele (of piano en whistle) van Lorna of de viool/ukelele van Karen ondersteunen de sublieme driestemmige vocalen, gezongen in een stijl a la Boswell Sisters.
Vier jaar geleden verscheen hun voorlaatste cd Shout sister shout: a musical tribute to the Boswell Sisters. Die was naar mijn idee wat te pompeus met een overdadige sound, iets wat op A time to grow beslist anders is. Het album is heel transparant en zet het trio daarbij in hun kracht. Zo komt de instrumental Honeybee/Hard border, slechts gespeeld met harp, whistle en viool, heel sterk over. Geen traditional, maar wel de meest traditioneel klinkende melodie op de schijf. Het eerbetoon aan een groep vrouwelijke vrijheidsstrijders in Ierland, vertolkt in Inghinidhe na HEireann, komt daar dicht bij in de buurt.
Een blazerskwartet zorgt sporadisch, maar zeer gedoseerd, voor wat extra klankkleur. Net zo subtiel vullen gastmusici hier en daar aan op gitaar, synth, fluit en fiddle. Toch zijn het die heerlijke songs, loom meezuigend of juist opgewekt meeslepend, die je muzikale hart doen smelten. Onderwerpen als eenzaamheid, geborgenheid, verlangen, onzekerheid zijn diepmenselijke gevoelens, soms zoals in Where are we now heel persoonlijk gebonden, maar toch met een universeel herkenbaar sentiment.
Alle composities zijn van de zussen, waarbij Leaving Dublin (met Ry Cavanaugh) en Not you fight (Rioghnach Connolly en Karen McLaughlin) de uitzonderingen vormen. Naast de traditionele invloeden schuwt het trio niet om moderne, hedendaagse elementen in te brengen, maar ook dit proportioneel. A time to grow is een uiterst sterke ‘welcome back’ van de drie zussen McLaughlin.
