The Henry Girls – Far beyond the stars

Far beyond the stars
(Beste! Unterhaltung BU076)

De zesde cd van de Noord-Ierse Henry Girls is even wennen. Na twee nummers vraag je je af wat er is gebeurd met het trio zussen dat zo fraai een eclectische sound wist neer te zetten met instrumenten als viool, accordeon, banjo, ukelele, harp, piano en vooral die heerlijke driestemmige zang. En die zo fraai stijlen als (traditionele) folk, blues, jazz, swing etc wist te mengen.
Zeker de eerste twee tracks overdonderen je. In openingstrack Oh why is eerder sprake van een popfolkband a la The Corrs dan van een subtiel spelend familiegezelschap. Akoestische instrumenten raken volledig ondergesneeuwd in het geweld van drums en vooral een zeer hard (qua volume) ingemixte bas. Het volgende nummer A friend like you klinkt minder massaal, maar is zodanig geproduceerd dat de meligheid het wint van de emotie.
Gelukkig gaat het snel bergafwaarts met het poppygedoe. Down bij the River bevat al weer die transparante sound en die fraaie driestemmige zang, zelfs een a capella intro. More love, more silence zou niet hebben misstaan op een ‘best of’ album van Clannad, vooral door het intrigerende harpspel van Joleen McLaughlin. Het geheel a capella Far beyond the stars is naar mijn smaak weer te veel overgeproduceerd vanwege de onnatuurlijk grote galm. David Crosby’s Orleans  is er bijvoorbeeld niks bij. Pas bij Rebel Girl ga ik echt weer rechtop zitten: een lekker swingend countryjazz ritme, geheel akoestisch en fraai meerstemmig gezongen. Het is ook een van die nummers die inhoudelijk echt wel iets verder gaan dan inhoudsarme liefdesverklaringen. Het is een ode aan de hardwerkende arbeidersvrouw met haar op de tanden. Don’t call me honey – een knap jazzy swing nummer – is eveneens een nummer waarbij de positie van de vrouw als lustobject op de hak genomen wordt. De heerlijke, meeslepende ballad Slow down waarschuwt ons dan weer voor te overdreven fanatisme. En naarmate de cd vordert hoor ik (ver)nieuwend  werk in een passend jasje. Want het trio evolueert wel degelijk, maar liever niet op de manier waarop men de eerste drie nummers heeft neergezet.

Scroll naar boven