 |
The colour of freedom
(Beaumex bmcd595
Deze Ierse folkformatie is op dit moment bezig aan een uitgebreide tour door ons land, en niet voor het eerst. Net zoals ze inmiddels in een groot deel van West Europa hun energieke folk al hebben gepresenteerd. Daarbij bestaat hun repertoire, en dus ook deze cd, voornamelijk uit nieuw leven ingeblazen Ierse (en andere) klassiekers. Met veel vaart en verve weliswaar, maar toch. Als je in Ierland een VVV binnenstapt liggen daar muziekboekje met zoiets als de 40 bekendste folkliedjes, al dan niet met een tinwhistle er bij. Ook op deze Colour of freedom kom je een aantal van die nummers tegen, zoals Fiddler’s green, The Spanish lady, The rocky road to Dublin, The wild colonial boy en de shanty In South Australia I was born. Pittige en strak gearrangeerde uitvoeringen, dat zeker, waarmee je op een festival een prima feestje kunt bouwen. Soms in een dynamische en verrassende versie gespeeld, maar bijvoorbeeld het bekende Caledonia voegt weinig tot niets toe aan de uitvoeringen van Dolores Keane en Dougie MacLean zelf. In de vierkoppige vaste bezetting spelen bas, drums en andere percussie een flinke rol, zodat de nummers stevig neergezet worden. Verder horen we nog banjo, gitaar en mandoline. Het schijnbare ‘gebrek’ aan de te verwachten melodie-instrumenten wordt door enkele gastmuzikanten opgelost met accordeon en viool. Op de cd toch nog twee eigen nummers, die prima tussen het gekende repertoire passen, en bij wijze van uitzondering een wat orkestraal uitgevoerde lament The cry of the Burren. Het zullen deze weken ongetwijfeld leuke avonden worden met deze zeer herkenbare liedjes, waar een beetje punky saus en toefje Mumford & Sons aan is toegevoegd. Zou toch wel te wensen zijn dat The Kilkennys wat van de energie die ze gebruiken voor het afstoffen van platgetreden repertoire in iets origineels zouden steken. Ze zijn er nog jong genoeg voor. Evenzogoed, enjoy the craigh.
