 |
Daughters
(thelasses.wordpress.com)
Als The Lasses timmeren Margot Limburg (zang, gitaar, bodhran, tin whistle) en Sophie ter Schure (zang, gitaar, bodhran) behoorlijk aan de weg. In 2012 leerden ze elkaar kennen tijdens de Backroom sessions van het hoofdstedelijke Ierse café Mulligans. Hun stemmen bleken elkaar uitstekend aan te vullen en al snel waren ze op menig podium te vinden, tot in Ierland en Amerika toe. Er verscheen een thuis gebrande titelloze cd met elf tracks – vier traditionals en zeven eigentijdse composities. Sophie ter Schure bracht in 2014 een fraaie solo-cd uit onder de titel Laurels.
Op Daughters staan dertien tracks, die vooral gaan over dochters, meisjes, moeders en ouderlijke adviezen. Ditmaal hebben de traditionele nummers – uit Ierland, Schotland, Engeland en Amerika – de overhand. Er is gekozen voor een spaarzame begeleiding. De samenzang en het gitaarspel werden vaak in één keer opgenomen, zodat er een hecht geluid is ontstaan. Dat geeft het gevoel dat de dames bij je in de huiskamer staan te spelen als je de cd afspeelt.
Er passeren bekende nummers: Dimming of the day, In the pines, Ae fond kiss, Grey funnel line. The Lasses weten ze zó eigen te maken, dat het geen bezwaar is. Gelukkig is er ook ruimte voor minder bekende songs als Across the blue mountains, The one I love is gone en Hush hush.
Ondanks het feit dat The Lasses de liedjes op de cd klein wilden houden, nodigden ze toch een aantal gastmuzikanten uit. De belangrijkste daarvan is Alan McLachlan, die mandoline, banjo en elektrische gitaar speelt op ongeveer de helft van de tracks. Mirthe de Graaf voegde viool toe aan twee nummers, en Stijn van Beek low whistle aan één lied. In het afsluitende nummer Stretched on your grave verzorgt Victor Lacken de leadvocals. Hij was het die Margot en Sophie samen bracht.
Met Daughters hebben The Lasses hun ontwikkeling van de afgelopen jaren vastgelegd. Ze hebben het repertoire zodanig onder de knie, dat ze de emotie en de bezinning volledig kunnen laten doorklinken.
