True North Records TND795
‘Als je maar lol hebt’ is het motto van de Canadese Irish punk band The Mahones. Dat uiten ze op hun nieuwe cd Jameson Street. Het is het 18e album in een dertigjarig bestaan. De groep heeft aardig wat formatiewisselingen ondergaan, maar voorman Finny McConnell (gitaar, mandoline, zang) is nog steeds aan boord. Hij wordt geflankeerd door Sean Ryan (bas, zang), Michael O’Grady (accordeon, whistle, zang), Gina Romantini (viool, zang) en Nicole Kaiser (accordeon).
Het feestje begint met de titelsong en met het ontkronen van een bierfles, een lurk aan het geestrijk vocht (Guinness??) en.. voetjes van de vloer maar. Rechttoe rechtaan akoestische punkfolk in de beste traditie van bijvoorbeeld The Pogues. Ondanks elektrische gitaren en een flinke rockbasisbezetting gaat het in Rise up er iets geraffineerder aan toe. Vervolgens keren ze terug naar de feeststemming met A devil in every bottle en houden dat drie songs vol. We komen uit bij een cover van Finbar Furey’s Lonesome boatsman, waarin vreemd genoeg het oorspronkelijke hoofdinstrument – tin whistle – ver naar de achtergrond is gedrukt en de mandoline, accordeon en viool een dominante plek innemen. Hierdoor wordt het een brij aan begeleiding en gaat de finesse van deze instrumental geheel verloren. Dat ze aan het eind het lied ‘verrocken’ redt het niet van de middelmaat.
Meer gezelligheidsfolk volgt om af te sluiten met wederom een cover. Niet de minste: If I should fall from grace with God van The Pogues. Sommigen beweren dat Shane MacGowan kan zingen. En met de uitvoering van The Mahones er naast gelegd kan ik die stelling alleen maar bevestigen. Waarschijnlijk hadden de leden – ik hoor drie of vier stemmen – iets te veel feest gevierd en bier gedronken, want zingen is een kunst, vals zingen een gegeven.