Never slow down
(Smithsonian Folways Recordings SFW40249)
Bluegrass in de traditie van de Stanley Brothers, Hazel Dickens & Alice Gerrard, met een flinke scheut eigen werk dat nauw aansluit bij de genoemde idolen van The Po’ Ramblin’ Boys. Het begon in 2014 toen CJ Lewandowski met zijn mandoline en zang regelmatig inviel voor de artiesten die niet kwamen opdagen bij de whiskey distileerderij waar hij werkzaam is.
Men wilde daar zeven dagen per week live muziek voor de bezoekers. Omdat de combinatie van mandoline en zang wat dun klinkt vraagt Lewandowski zijn vrienden Jereme Brown (banjo) en Josh Rinkel (gitaar) om het geheel meer cachet te geven. Contrabassist Jasper Lorentzen werkt toevallig ook bij deze whiskey producent. Hij vond de perfecte aansluiting bij de geboorte van The Po’ Ramblin’ Boys.
Het viertal maakte twee albums, tourde al vrij snel door Europa, alvorens Never slow down het daglicht zag. Fiddler Laura Orshaw, die op voorgaande albums een gastrol vervulde, werd nu een vast bandlid. Een perfecte zet, want Orshaw past qua zang en met haar wilde fiddle-streken perfect bij deze heren. Never slow down telt elf songs met een afwisseling in de leadzang door de dame en de heren. De zang van Orshaw komt flink uit de verf in Where the grass won’t grow. De Mark Erelli compositie Take my ashes to the river is een ware parel in handen van dit kwintet. De vintage klinkende en zeer sterke close harmony zang kleurt nog mooier met een toplaagje van Orshaw.
The Po’ Ramblin’ Boys speelt retestrakke bluegrass met een transparantie om door een ringetje te halen.
