 |
Dream darling
(Haldern Pop Recordings HPR-110, PIAS)
Stilte is het hardste lawaai dat muziek kan brengen… Het brengt spanning en een ongemakkelijk gevoel, dat is zo krachtig. Dat is vrij vertaald de verantwoording die zanger/gitarist Rob Goodwin geeft voor de muziekstijl die The Slow Show koos. De band bestaat naast Goodwin uit Frederick ’t Kindt (toetsen), Joel Byrne-McCullough (gitaar), James Longden (bas) en Chris Hough (drums).
Zo op het oog een standaard rockbezetting, maar The Slow Show tapt uit een heel ander vaatje. Je hoort langzame, gedragen, van iedere opsmuk ontdane liederen, die worden gezongen in de beste traditie van Leonard Cohen.
Dream darling is de tweede cd van de groep (de eerste, White water, verscheen in 2015) en bevat tien tracks, waarvan de meeste rond de vier minuten klokken. Verloren liefde, kunstbeoefening door dropouts, het donker van de nacht. Thema’s die voorbij komen. Toch is het geen negatief album. Het debuut-album klonk agressiever en meer gekweld. Nu is er ruimte voor zachtheid en ontspanning.
De in België geboren ’t Kindt produceerde tevens Dream darling, in goed overleg met Goodwin. Ze hielden steeds voor ogen dat het een kaal album moest worden. De donkere en dromerige sfeer van de nummers wordt benadrukt door de inzet van strijkers en koperblazers. Laat die herfst maar komen!
