 |
Where the river meets the road
(Howdie Skies Records HOW-CD-2017 / Bertus)
Op zijn zestiende soloalbum bezingt Tim O’Brien zijn geboortestaat West Virginia aan de hand van twaalf songs, waarvan er twee van eigen hand zijn. O’Brien weet er weer een fraai werkje van te maken dat qua opnametechniek uitstekend in elkaar zit. Hij weet als geen ander hoe hij de songs qua instrumentatie moet inkleuren, en hoeft daarbij zeker niet op de voorgrond te staan.
De multi-instrumentalist en virtuoos speelt zelf uiteraard mandoline, fiddle, bouzouki en gitaar, en laat veel ruimte over voor alle andere aanwezige muzikanten. Met onder andere Noam Pikelny op banjo, Stuart Duncan op fiddle en mandoline, Bryan Sutton op gitaar, en Chris Scruggs op pedal steel en e-gitaar is Where the river meets the road een fris album geworden. Iets dat we van O’Brien gewend zijn. Ook qua arrangementen gebeurt er behoorlijk veel, al blijven de bluegrass en old-time elementen de boventoon voeren.
Vocaal wordt O’Brien bijgestaan door zijn zus Molly O’Brien, zijn partner Jan Fabricius, Kathy Mattea en de behoorlijk in de belangstelling staande songwriter Chris Stapleton. O’Brien schreef twee songs zelf, en die zijn tekstueel gezien ook meteen het meest onderhoudend. Wie bekend is met het oeuvre van Tim O’Brien kent ook de periode rond het album Traveller, en eigenlijk verlang ik al heel lang naar een soortgelijk O’Brien album met veel eigen werk, meer in het hier en nu geplaatst.
Dat is geen kritiek op dit sublieme album dat voornamelijk een oudere sound laat horen, maar O’Brien is ook een begenadigd songschrijver die het niet zo nodig heeft om songs van onder andere Hazel Dickens, A.P Carter en Bill Withers te coveren. Dat neemt niet weg dat Where the river meets the road voor de liefhebber van bluegrass gerelateerde muziek een oase van genot zal zijn!
