(Äkerö records CD024; Xango Music distribution)
Pianist Alokotila en accordioniste Jühola namen een instrumentale cd op met muziek die de Finse folkmuziek als grondslag heeft, maar bij het beluisteren vele aspecten kent. Vrije improvisatie, jazzy intermezzi en akkoorden. Het samenspel is zeer hoogstaand. Alsof een eeneiige tweeling samen musiceert.
Jühalo is vingervlug op de knoppen van haar speciale 5 rijen vrije bassen Paganini, een instrument met een zeer aangename, zelfs vriendelijke sound. Dat vingervlugge moet niet verward worden met gepingel op de vierkante centimeter, want elke aanslag van Jühola snijdt hout. Alokotila begeleidt met bijzonder fraaie harmonische akkoorden en neemt hier en daar ook de lead.
De titeltrack is een pareltje, een zeer ingetogen air met rustig samenspel maar wel voldoende pit. De diversiteit uit zich in verschillende tempi van de nummers, maar ook in stijlverschillen. Zo is Ground tangue een regelrechte tango waarbij je af en toe aan Piazolla denkt, maar een stuk minder experimenteel.
Er staan drie polka’s op het menu, waarvan twee traditioneel en de andere uit de koker van Jühola. Helianthus is weer een wals. Het meest krachtige nummer is Vesi. Een intro met polyfone basklanken uit de accordeon neigt naar wat je akoestische heavy metal zou noemen. Stevige staccato piano akkoorden nemen het over en vormen zijn de basis voor een snelle melodie op de accordeon. Het heeft wat weg van Kepa Junkera.
Een knappe cd die niet iedereen direct zal aanspreken, maar wel een groot bereik verdient.
