Jansen Records (alleen digitaal verkrijgbaar)
Nederland kent Ad Vanderveen. De Noorse Vanderveen heet Torgeir Waldemar. Beiden zijn singer-songwriters, gitaristen en componisten die zowel fraaie akoestische liedjes schrijven, als snoeiharde rock kunnen spelen. Een veel gemaakte vergelijking met Neil Young ligt voor de hand, al moet ik benadrukken dat het op geen enkele manier klonen zijn van de grote Amerikaanse meester. Daarvoor is hun eigen inbreng en stijl té onderscheidend.
Waldemar is de minder gekende van de twee, maar doet zeker niet onder voor zijn Nederlandse collega. At the Opera is een live registratie van een concert in dat gebouw in Oslo in 2022, gemaakt rond het verschijnen van zijn projectalbum love. Het is een schitterend, memorabel optreden waarin Waldemar vooral op akoestisch gitaar te horen is met songs die hier en daar door merg en been gaan. Neem opener Take me home. Een regelrechte smeekbede, een kruising tussen een gospel, een countrybluessong en newgrass.
De betere countryrock vind je daarna in Mystery song, een lied waarop Gram Parsons jaloers zou zijn. Heerlijk lang uitgesponnen met een lekkere slide/pedalsteel gitaar. Across the river is wederom zijn gospelachtige bluegrass song met weirde vioolbegeleiding en fraaie samenzang. Zo’n tien munten lang een ware orgie aan hemelse klanken. Zelfs het poppy Talent for love, waarbij Torgeir de vocalen deelt met een esthetisch zingende vocaliste, boeit.
Single Burden is weer zo’n archaisch lied dat nog meer tot zijn recht komt door de banjo begeleiding. Leaf in the wind is in feite het enige nummer dat verwijst naar de ‘harde rock’ kant van Waldemar. De meeste songs zijn ingetogen, vol zeggingskracht rond de ziel, de liefde en verloren relaties. Wat dat betreft literair weinig schokkends, maar in de uitvoering absoluut fantastisch. Met name de klagende, zeer overtuigende zang van Waldemar trekt je helemaal in de songs. Geen betere Americana zanger dan Torgeir!
Zijn liederen kennen over het algemeen van een slow tempo, maar daar legt hij veel emotie en dynamiek in. Hij weet door die dynamische effecten het optimale uit de compositie te halen, bijgestaan door een – in samenstelling wisselende – keur aan gastmusici met viool, gitaar, bas, drums, wellicht steel/pedal en vooral ook grootse samenzang met een aantal zangeressen.
Weinig informatie bij dit album dat alleen digitaal beschikbaar is. Maar laat u niet weerhouden daarnaar op zoek te gaan. Een beter folk/country/bluegrassrock americana album heb ik dit lustrum nog niet gehoord. Vanderveen heeft er een volwaardige collega bij en Young een waardige opvolger….
