Trad.it! 10 april 2010

De achtste editie van het Groningse Trad.it! kende een andere programmering als de voorgaande jaren. Minder acts, maar wel van een bijzonder hoog niveau.

Een nieuwe visie of gewoon financiele noodzaak? Slechts vijf formaties vulden het programma van de Oosterpoort, maar met de aantekening dat vier van die vijf acts voor het eerst in ons land te zien waren. We kunnen dus in ieder geval spreken van gedurfde programmering. Kort na achten klonken de eerste tonen van de Engelse groep Blowzabella door de de donkere gewelven van de foyer, het begin een maar liefst twee uur durende set.

Blowzabella

Aangemoedigd door Jo Freya meldden zich al snel de eerste danslustigen voor het podium. Omdat die werden voorzien van uitgebreide dansinstructie viel het optreden voor alleen luisterende aanwezigen soms wel lang stil. Evenzogoed was het ondanks de matige geluidskwaliteit (vooral de brommende bas) toch een goed optreden, waarbij Gregory Jolivet met zijn draailier de opvallendste verschijning was.

Gregory Jolivet (Blowzabella)

Tegelijkertijd bracht Zar in de kleine zaal een update van de Deense traditionele muziek ten gehore. Pure en toegankelijke muziek, ontwapenende muzikanten en zangeres, en een perfecte geluidskwaliteit zorgden voor een onderhoudend uurtje.
De muzikale verrassing kwam wat mij betreft van het Zweedse trio Nordic. Op cello, mandoline en nyckelharpa werden veelal eigen composities gebracht, die toch duidelijk een Scandinavische invloed hadden. Opmerkelijke uitzondering was het openingsnummer, dat was gebaseerd op een melodie uit Ecuador. Verder louter subtiele arrangementen en voortdurende wisselingen in ritme en klankkleur. De hypnotiserend repeterende thema’s creeerden een haast surrealistische sfeer waarmee men de aandacht van het publiek tot het einde toe wist vast te houden.

Nordic

Op het podium van de foyer gingen direct daarna de drie dames van Netnakisum van start. Gekleed in tuttige folkloristische jurkjes en met een geparodieerde melige act gingen ze aan de slag om het publiek van hun muzikale kwaliteiten te overtuigen. Dat had even tijd nodig, maar lukte uiteindelijk wel. Het virtuoze trio bracht op violen en cello een mengsel van volksmuziek, klassieke – en populaire thema’s. Bewerkingen, maar ook eigen composities, een popliedje uit de 50er jaren, polkas uit de Alpen, enzovoort. Muziek met een knipoog, maar van hoog niveau.

Netnakisum

Top of the bill was een formatie wiens faam reeds vooruit was gesneld. De ‘folkbigband’ Bellowhead sleepte al vele prijzen als beste live-act in de wacht. Onder aanvoering van moderator en inspirator Jon Boden deed de groep wat je van ze mocht verwachten. Met veel energie en speelplezier werd een spetterende show afgeleverd, waarbij een flink deel van het publiek aan het dansen sloeg. Engelse folk waar blazers en strijkers mee aan de haal gingen, plus stevige percussie, trekzak, cello, gitaar en de eigenzinnige zang van Jon Boden. En dat alles in feestelijke verpakking. De perfecte afsluiter van de avond.
Bewuste of noodgedwongen keuze, het voordeel van minder acts, die dan ook nog na elkaar spelen ipv tegelijkertijd, is dat de optredens niet worden verstoord door in en uitlopende mensen, klapperende deuren, opstoppingen en ander ongerief. Of de organisatie tevreden is over het bezoekersaantal weet ik niet, maar voor de aanwezigen was Trad.it! 2010 een geslaagd gebeuren. En we hopen natuurlijk op een vervolg.

Scroll naar boven