(Buda Musique 860377)
De laatste tijd verschenen enkele opmerkelijke cd’s met symbiose van totaal verschillende muziekuitingen: Bengaalse traditie vermengd met Anatolische roots, of Chinese muziek met Afrikaanse kora… Try Paradise is een gelijkend concept. De formatie bestaat uit de Indiase zangeres Umadevi Nageswara Rao, santoorspeler Jean-Marc Zelwer, Patrick Chartol op fretless bass, Mathieu Borgne met steeldrum en de Turkse percussionist Ercan Dursun (tabla, bendir, dohola). Instrumentcombinaties die niet eerder gehoord werden en vermenging van typische elementen uit zowel westerse muziek als de Euraziatische en Indiase klassieke muziek.
Alle teksten zijn afkomstig van Rao, de muziek afwisselend van Zelwer of Chartol. De op het oog onmogelijke combinatie klinkt voortreffelijk en zeker toegankelijk. De santoor sprankelt door lichte aanslag, waarbij de steeldrum net dat vleugje exotische warmte meegeeft, de knorrende fretless bass zorgt voor wat swung en de verfijnde percussie voor een opzwepend karakter. De stem van Rao – helder en toch warm met veel variatie, stembuigingen en glissandi – maakt het plaatje compleet.
De melodie in openingstrack Time is honey is een eigen(tijdse), maar doet mij verdacht veel denken aan een traditional (die ik even niet kan benoemen). Sommige composities doen wat meer westers aan, maar Indian gypsy lijkt zo weggekaapt uit de traditie uit Rajasthan. Wat mystiek klinkt de grotendeels instrumentale Pink garden met jazzy invloeden. Ondanks een coherent klankenspectrum is er voldoende variatie op deze bijzondere cd te beluisteren.
