Tuulikki Bartosik –Torm Veeklaasis

Torm Veeklaasis
(Nordic Notes NN 132)

Ze werkte al met Britse musici als Hannah James en Emma Reid, Welshe gitarist Dylan Fowler, maar evenzo met de Finse pianist-componist Timo Alakotila, de Estse zangeres Mari Kalkun en het Estonian Folk Orchestra. Toch behoort Tuulikki Bartosik niet tot de allerbekendste accordeonisten.
Naast enkele albums in samenwerking is deze Torm Veeklaasis (tempest in a teapot) na Storied Sounds pas haar tweede soloproduct. Behalve accordeon met vrije bassen bespeelt Bartosik op het album een Estse variant van de kantele, Rhodes en xylofoon en gebruikt ze haar stem. Haar eigen composities zijn zowel melodieus als qua ritmiek sterk. Haar werk wordt vergeleken met het neoklassieke werk van bijvoorbeeld Phillip Glass.
Maar ondanks de vele herhaalde patronen zit in de muziek van Bartosik toch veel meer lyriek, meer hart dan logica. Il Kojusaabumine  is bij voorbeeld zo’n lekkere vlotte lyrische melodie. Haar instrument zingt, de toon is zeer prettig, warm zelfs. De polka daarna, Mälutaguse polka swingt en niet alleen het accentueren van de noten geven de cadans weer, maar eveneens het trekken, sleuren en pompen van de balgen.
Toch zijn het met name de langzamere melodieën waarbij Bartosik alle registers weet open te trekken en te ontroeren (Josefini hälilaul). Oh söbra/Okuklada valss)  is het enige nummer met tekst. Het enige nummer ook waarop naast de accordeon een ander instrument – de kantele – leidend is.

Scroll naar boven