The epic tale of the stranded man
(Excelsior)
VanWyck is het pseudoniem van de ingetogen zangeres en gitariste Christien Oele. Haar artiestennaam is een eresaluut aan haar Zeeuwse oma, die goed kon voordragen. VanWyck maakte drie albums in eigen beheer: An Average woman (2018), Molten rock (2019) en God is in the detour (2020). Haar ‘alt folk’ platen oogstten veel lof, tot in Engeland aan toe: al voor verschijning kreeg haar derde album vier sterren in het Britse muziektijdschrift Mojo.
Nu is dan haar vierde plaat, The epic tale of the stranded man, verschenen bij het kwaliteitslabel Excelsior. De twaalf nummers op het album vertellen muzikaal en tekstueel het verhaal van een man die aanspoelt op een wonderlijk eiland en niet meer weet wie hij is. Zijn achtergrond is onduidelijk, maar er is een vrouw die zich over hem ontfermt. Ze vertelt de man wonderlijke verhalen over haar eiland. Hij heeft zo zijn eigen beelden uit het verleden. Het eerste en het laatste nummer zijn geschreven vanuit het perspectief van de vrouw, de andere nummers vanuit het hoofd van de gestrande man. Hij daalt af in de gekte van zijn verleden, wordt bezocht door kwade en goede geesten en probeert de weg terug omhoog weer te vinden.
Elke track vormt een stukje van de puzzel, waarin schuld en onschuld, oncontroleerbare krachten, hoop en heling ankerpunten zijn. Essentiële tracks in het verhaal zijn I was innocent, Pond floor dwellers (dat vraagtekens zet bij het streven naar succes enbereomdheid) en The way out.
VanWyck wilde op het album ook een écht episch nummer hebben, vergelijkbaar met Bob Dylan’s Red river shore of Gillian Welch’s I dream a highway. Daarnaast was er de inspiratie van oude Broadside ballads. Het mondde uit in het bijna zeven minuten durende nummer My baby rides a dark horse, een mooie afsluiting van een bijzondere verzameling songs.
