Vieux Farka Toure – Les Racines

Les Racines
(World circuit WCD103)

Les Racines heet het zesde solo album van Vieux Farka Touré. Maar het had net zo goed Full circle kunnen heten. Les Racines is een eerbetoon aan zijn vader, Ali Farka Touré en tevens een terugkeer naar de wortels van zijn muzikale leven en bestaan. Niet dat Vieux Farka traditionele griot liederen zingt of speelt. Alle tien composities komen uit eigen pen. Wel is het muzikaal gelieerd aan de traditionele Songhai muziek en die van zijn vader.

De bezongen onderwerpen behelzen waarden uit de cultuur van de Songhai: naastenliefde, eenheid, compassie, trouw, eerbied, loyaliteit. Waarden die volgens Vieux Farka ook nodig zijn in een zich ontwikkelende, moderne(re) wereld:  “We can also marry modernity with the strength of our traditions”. In nog een opzicht is de cirkel compleet. Les Racines is het eerste album uitgebracht op het label waarop Ali Farka zijn complete oeuvre realiseerde.

Liefhebbers van zowel Vieux als Ali worden niet teleurgesteld. De kenmerkende, haast wiegende woestijnblues met de staccato spelende en met nagalm aangeklede elektrische gitaar klettert al vanaf de eerste tonen. Maar ook op de akoestische gitaar blinkt hij uit in strakke, repetitieve gitaarlicks.

Touré wordt geassisteerd door Madou Traore (fluit), Kandia Fa (ngoni), Souleymane Kane (kalebas) en Madou Sidiki Diabaté (kora), Cheick Tidiane Seck (keyboards) en Amadou Bagayoko (gitaar). Niet vermeld, maar wel prominent aanwezig is het traditionele vrouwenkoor, dat de klaag- en vreugdezang van Touré beantwoordt.

Het levert de bekende hypnotiserende desertblues groove op, met stuwende maar subtiele percussie. In vergelijking met enkele eerdere albums is de sound wat meer gesofisticeerd, minder hard. De instrumentale titelsong is een heerlijke zwoele blues met Madou Diabaté in een virtuoos duet met Vieux Farka. Ik kreeg er al geen genoeg van bij Ali Farka, Vieux Farka zet de traditie voort.

Scroll naar boven