Wannes Van de Velde – In de maat van de Seizoenen

Recensies / webrecensies / Door


In de maat van de Seizoenen – Luisteren
Granota 2010 / LC Music

‘Hier is hem terug’ is het tweede lied op deze cd. Die ‘hem’ is de Antwerpse Wannes Van de Velde die na een lange ziekte zingt: “Mijn bloed was moe’g, ‘k was uitgeteld. Maar da’s voorbij… Hier is hem terug hier is de zanger met zijn stem en zijn verhaal”. Wat een veelzeggend lied van een zanger die jaren het zingen moest laten. De veertien nummers die voor het eerst op plaat te horen zijn, zijn stuk voor stuk pareltjes van Antwerpse poëzie van een man die zijn gevoelens, waarnemingen en ideeën op de hem eigen wijze verwoord en op muziek zet. De vorige cd met zijn groep opgenomen, dateert al van 1995. Zijn vaste fluitist Walter Heynen is ondertussen overleden. Nu wordt hij begeleid door Gilberte Van de Plas op viool en Jan Wellens op gitaar uit zijn vorige groep en door de jongere Stefan Wellens op altviool en Ben Faes op contrabas. Die laatste twee zorgden ook voor de muziek van enkele nummers. De muziek op het impressionistische Verdronken land is van Ann Heynen, de dochter van Walter. Wannes van de Velde is terug met alles wat hij kan bieden: mijmeringen en maatschappijkritiek maar ook spot en humor. In zijn eerbetoon aan Louis Paul Boon, Boontje, steekt dat alles in n lied. Na de nieuwe liederen horen we ook nog het bijtende Oorlogsgeleerden met een prachtige contrabasinleiding en tot slot een live-opname (waarom werden nog niet meer live-opnames van Wannes gemaakt?) van het plezierig Napolitaans nummer Comme Facette Mmmeta.
Met zo’n cd kunnen we er ons enkel om verheugen dat ‘hem’ terug is.

Over de auteur

Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.

Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.

Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.

Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.

Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.

Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.

Scroll naar boven